Po śladach do źródła
Gdy widzę grymas smutku na twarzy drugiego człowieka, pytam – co się stało? Pytam go o źródło. Chcę znać początek, żeby lepiej rozumieć to, co stało się później. Pytam o przeszłość by nie błądzić w teraźniejszości.
Tagi blogowe: smutek
Radość ze spotkania
Rozważanie na Poniedziałek II tygodnia Adwentu, rok C2 Dzisiejsze czytania Dzisiejsza Ewangelia mówi o spotkaniu z Jezusem, Zobacz więcej
Bóg ma rację
Zaczynam podróż tak, jak zaplanowałem, od wiersza Tadeusza Różewicza „Pożegnanie”: Myślał / że świat jest smutny / dokoła / że Zobacz więcej
Grudzień to miesiąc zawiły,czasem smutny,czasem miły
Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; Zobacz więcej
Wystarczy, byś nie uciekł
Rozważanie rekolekcyjne na Niedzielę Palmową Dzisiejsze czytania Gdy Pan Jezus rozpoczynał działalność w Nazarecie, zapewniał swoich rodaków: „Duch Zobacz więcej
Pustynia błogosławieństw
Rozważanie na IV Niedzielę Zwykłą, rok C2 Dzisiejsze czytania Błogosławieni biedni, smutni, cisi, głodni, spragnieni, miłosierni, czystego serca, Zobacz więcej
Powtórzenie
Powtórzenie * * * tylko stalowa wilgoć węglowej duszy kompozycja dym papierosa-listopadowe powietrze balsamuje krtań i pozwala Zobacz więcej