Pani A.
Andrzej Stasiuk
Pani A. Pani Anarchio. Zrzuć swoje kiecki
i chodźmy się kochać.
Wszyscy generałowie są twoimi wrogami.
Wszystkie te kukły zapięte pod szyję.
Rzędy guzików i sztywne kołnierzyki. Spróbuj im to zabrać. I co? Nic.
Smutne zwisy
Zwiędłe kutasy.
Dziecino, oni drżą przed tobą bo jesteś
świetna w łóżku i nie można cię kupić.
Widok twoich pośladków spędza im sen z oczu.
Ale są uwiązani. I pokochali swoje łańcuchy.
Kochają swe budy.
Drżą w ciemnościach w umundurowanych pokojach
obok tłustych umundurowanych bab.
Nawet kiedy są goli to są umundurowani.
Mózgi w szynelach. Marzenia w hełmach.
Pocą się na widok twoich piersi.
Pani A. Dziecino. Skacz z łóżka do łóżka.
Masz milion kochanków kazirodczych synów
plus lesbijskie córki.
Księżniczko pieszczot wymyślnych naprędce wymyślonych.
Pani A. Dziecino. Opasz mnie nogami.
Chcę słyszeć jak pojękujesz.
Moja sperma jest moim napalmem.
Mój kutas jest moją SS-20.
