25 września 2009
Wspomnienie bł. Władysława z Gielniowa, prezbitera
Ag 1,15b-2, 9
W drugim roku rządów króla Dariusza, dnia dwudziestego pierwszego, siódmego miesiąca, Pan skierował te słowa do proroka Aggeusza: „Powiedzże to Zorobabelowi, synowi Szealtiela, namiestnikowi Judei i arcykapłanowi Jozuemu, synowi Josadaka, a także Reszcie ludu: «Czy jest między wami ktoś, co widział ten dom w jego dawnej chwale? A jak się on wam teraz przedstawia? Czyż nie wydaje się wam, jakby go w ogóle nie było? Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu, mówi Pan, nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi, mówi Pan. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, mówi Pan Zastępów. Według przymierza, które zawarłem z wami, gdyście wyszli z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was. Nie lękajcie się!»” Bo tak mówi Pan Zastępów: „Jeszcze raz, a jest to jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd. Poruszę wszystkie narody, tak że zbiorą się kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom. Do mnie należy srebro i do mnie złoto. Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej; na tym to miejscu udzielę pokoju, mówi Pan Zastępów”.
Ps 43,1.2.3.4
R: Zaufaj Panu, On jest twoim Zbawcą.
Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie
i broń mojej sprawy przeciwko ludowi nie znającemu litości,
wybaw mnie od człowieka
podstępnego i niegodziwego.
Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją,
dlaczego mnie odrzuciłeś?
Czemu chodzę smutny
i prześladowany przez wroga?
Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą,
niech mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest moim weselem i radością,
i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże mój, Boże.
Ewangelia: Łk 9,18-22
Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: „Za kogo uważają Mnie tłumy?” Oni odpowiedzieli: „Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał”. Zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Piotr odpowiedział: „Za Mesjasza Bożego”. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: „Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie”.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Anna Kim jesteś dla mnie, Jezu Chryste?
Jezus po raz kolejny zadaje mi to fundamentalne pytanie: za kogo mnie uważasz? Czy dziś mam tyle przytomności i mądrości, żeby udzielić odpowiedzi: Tyś Syn Boga Żywego? I nie chodzi tu o moje słowne wyznanie, bo to jest łatwo zrobić. Jezus chce bardziej przylgnięcia sercem i życiem do Niego, dania Mu “wolnej ręki” w królowaniu w każdej dziedzinie mojego życia. To tak jak z Piotrem – w momencie powtórnego powołania usłyszał trudne słowa: jak byłeś młody chodziłeś gdzie chciałeś, ale jak się zestarzejesz, Inny cię przepasze i poprowadzi dokąd nie będziesz chciał (por. J 21,18), ale przyjął je i zrealizował w dalszym swoim życiu. A Kościół daje go nam dziś jako wzór posłuszeństwa woli Boga.
Czy rzeczywiście moje życie pokazuje, że Jezus Chrystus jest Zbawicielem, Synem Boga?
Czy pozwalam Bogu, żeby mnie prowadził, gdzie On chce i gdzie potrzebują tego moi bracia?
I obym u kresu mojego życia mogła powtórzyć za św. Pawłem:
> W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem.
Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków! Amen.