Być jak św. Paweł
Z ks. Bogusławem Zemanem SSP, przełożonym regionalnym Towarzystwa Świętego Pawła rozmawiała Agnieszka Wawryniuk
Dlaczego bł. Jakub Alberione tak bardzo zafascynował się św. Pawłem, że ustanowił go duchowym patronem dzieła swojego życia?
Wszystko zaczęło się od lektury Listu do Rzymian, dzięki której bł. J. Alberione rozpoznał św. Pawła jako najlepszego znawcę oraz interpretatora Chrystusa. Założyciel odkrył, że Apostoł Narodów najlepiej głosił Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. O obraniu go na patrona naszej rodziny zadecydowały także inne cechy i cnoty tegoż świętego.
Dla J. Alberionego liczył się fakt, że był on apostołem, że wytrwale głosił Ewangelię i że pragnął ją zanieść tam, gdzie jeszcze nie była znana. Św. Paweł nie zrażał się trudnościami i przeciwnościami. Odznaczał się ogromną gorliwością apostolską i zażyłością z Jezusem. Potrafił te dwie dziedziny życia pogodzić i w sobie zharmonizować; był w stanie napisać: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”. Św. Paweł wykorzystywał do ewangelizowania dostępne mu środki.
Głosił Dobrą Nowinę ustnie, ale także pisząc listy. Naszemu założycielowi bardzo droga była idea ewangelizacji przez media, więc uznał św. Pawła za prekursora apostolstwa dobrego druku. Ponadto św. Paweł jako ewangelizator zanosił Chrystusa do różnych kultur.
Był prekursorem budowania mostu pomiędzy chrześcijaństwem a światem pogańskim. Przeszczepiał słowo Boże i osobę Jezusa Chrystusa w serca pogan bez pośrednictwa przyjmowania przez nich wiary żydowskiej. Te fakty sprawiały, że stał się patronem najbardziej odpowiadającym temu, co nosił w sercu i co odkrywał jako wolę Bożą wobec siebie i rodzącego się dzieła nasz założyciel.
Cała RŚP żyje według duchowości paulińskiej. Na czym ona polega?
Duchowość paulińska jest wspólna dla wszystkich dziesięciu gałęzi rodziny, przy czym w każdej dodatkowo kładzie się nacisk na któryś jej element. RŚP ma być św. Pawłem żyjącym dzisiaj. Mamy funkcjonować jako ciało społeczne św. Pawła, a przez to kontynuować jego dzieło. Jesteśmy wezwani do bycia świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego, do wypełniania dzieła ewangelizacji i do niesienia Dobrej Nowiny na krańce świata.
Mamy też budować z Jezusem zażyłą relację, której obrazem są Pawłowe słowa: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”. Staramy się i uczymy cały czas patrzeć na Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, oczami św. Pawła. Chcemy Go poznawać i rozumieć tak, jak nasz patron. Duchowość paulińska opiera się na trzech filarach. Pierwszy stanowi osoba Jezusa Boskiego Mistrza, który powiedział o sobie, że jest Drogą, Prawdą i Życiem.
Dla nas jest to synteza całej prawdy o Jezusie i Jego dziele, a także metoda porządkująca nasze życie duchowe i apostolskie. Drugi filar to Maryja Królowa Apostołów. W rozumieniu naszego założyciela Matka Boża jest wzorem apostolstwa, ponieważ nikt tak jak Ona nie dał światu Jezusa. Ona jest Królową i Mistrzynią apostołów.
Przypomina o tym wizerunek utrwalony w naszym zgromadzeniu – Maryja nie siedzi w koronie na królewskim tronie, ale stojąc, ukazuje Jezusa i podaje Go ludziom. Trzecim filarem jest oczywiście św. Paweł. Trzeba jeszcze dodać, że nasza duchowość jest bardzo biblijna i eucharystyczna.
W tym roku RŚP obchodzi jubileusz 100-lecia istnienia. Co przez ten wiek daliście światu i Polsce?
Kiedy odwołamy się do założyciela, któremu zależało na tym, aby nie skupiać się na dziełach już zrealizowanych, ale na tym, co jeszcze jest do zrobienia, musimy stwierdzić, że zrobiliśmy zdecydowanie za mało. Bł. Jakub wzywał, abyśmy mieli otwarte oczy, byli wrażliwi na znaki czasu i ciągle odpowiadali na potrzeby współczesnych ludzi i Kościoła dzisiaj. Teraz mamy nowy czas, nowe warunki i okoliczności, a to pociąga za sobą konieczność zastosowania nowych form i podjęcia nowych inicjatyw.
Dziękujemy Bogu za wszystko, co już się udało; za to, że nasze apostolstwo ciągle się rozwija i w mniejszym lub większym stopniu odpowiada na potrzeby ludzi. Mamy nadzieję, że nasze dzieła apostolskie prowadzą odbiorców do bliższej zażyłości z Bogiem i odkrywania Jego miłości. Założycielowi zależało na tym, byśmy propagowali Biblię. Sam drukował ją w milionach egzemplarzy. To dzieło kontynuowane jest także w Polsce. Pauliści przybyli do naszego kraju w 1934 r.
Już dwa lata później wydali cztery Ewangelie z komentarzem katechetycznym. Był to rewolucyjny projekt, choć dziś się o tym zapomina. Po odrodzeniu zgromadzenia w 1978 r. ponownie chcieliśmy propagować Pismo Święte. Na początku przedrukowywaliśmy Biblię Tysiąclecia i Nowy Testament bp. Kazimierza Romaniuka. Potem podjęliśmy starania, by dać polskiemu odbiorcy nowy przekład Biblii z komentarzem duszpasterskim, z którego będzie on mógł się dowiedzieć o zasadniczym przesłaniu czytanego fragmentu.
Dzieło to udało się zrealizować w 2008 r. Wydaliśmy Stary i Nowy Testament. Ciągle drukujemy i rozprowadzamy Pismo Święte w różnych wydaniach. To oczywiście tylko jeden z wielu projektów apostolskich. Wiele można by jeszcze mówić o innych wydawnictwach i dziełach, które podejmujemy chociażby w internecie (np. filmowe komentarze do niedzielnych ewangelii „Kromka Słowa Bożego”). Na miarę własnych możliwości dalej chcemy podejmować ten trud i być aktualnymi w swoim przekazie.
Bóg zapłać za rozmowę!
_______________________________________________________________
100-lecie RŚP</b
Rodzina Świętego Pawła składa się z pięciu zgromadzeń zakonnych, czterech instytutów oraz stowarzyszenia wiernych świeckich. Bł. Jakub Alberione porównywał ją do drzewa. Korzenie symbolizują Siostry Uczennice Boskiego Mistrza, których misję bł. Jakub określił słowami: „Wy macie podstawową i żywotną misję, ukrytą jak korzenie, lecz żywiącą pień, gałęzie, kwiaty, liście, owoce”. Dziewięć konarów to pozostałe wspólnoty RŚP: bracia pauliści, siostry paulistki, pasterzanki, apostolinki, Instytut Matki Bożej Zwiastowania dla kobiet (anuncjatynki), Instytut Archanioła Gabriela dla mężczyzn (gabrielini), Instytut Świętej Rodziny dla małżonków, Instytut Jezusa Kapłana dla księży diecezjalnych oraz Stowarzyszenie Współpracowników Paulińskich. Znakiem jubileuszu 100-lecia istnienia stał się krzyż św. Pawła, który w tym roku wędruje po wszystkich wspólnotach. O jego głębokiej i pięknej symbolice można przeczytać na .
_______________________________________________________________
<b. Moim zdaniem
Ku pogłębionej wierze
S. dr M. Iwona Kopacz ze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, redaktor miesięcznika liturgicznego „Od Słowa do Życia”.
Tak jak kiedyś w klasztorach rozdawany był chleb, tak dzisiaj należy dzielić się prawdą o Bogu i o wiecznym przeznaczeniu człowieka – te słowa ks. Jakuba Alberionego są mottem działania całej Rodziny Świętego Pawła. Możemy się tym dzielić, mówiąc o wszystkim po chrześcijańsku.
Jezusa można dawać dosłownie poprzez sprawowanie sakramentów, ale można Go dawać również przybliżając ludziom prawdy wiary, prowadząc ich do pogłębionej wiary i wreszcie wskazując im, jak mają nią żyć na co dzień. Można to czynić słowem – nauczając katechezy, głosząc kazania lub też poprzez wydawnictwa i różne dzieła sztuki. Tym wszystkim, spełniając swoje apostolstwo, zajmuje się Rodzina Świętego Pawła.
„Dać światu Jezusa Mistrza Drogę, Prawdę i Życie” to znaczy dawać całego Jezusa: Jego nauczanie (Prawda), Jego przykład życia (Droga) i wreszcie Jego zjednoczenie z Ojcem (Życie). Dać go całemu człowiekowi, nie pomijając żadnej z jego władz: umysłu, woli i serca. Do umysłu w sposób oczywisty odnosi się Prawda, czyli poznanie nauczania Jezusa i Jego Ewangelii, stąd nasze apostolstwo wydawnicze ze szczególną troską zwróconą na rozpowszechnianie Pisma Świętego.
Do woli odnosi się Droga, a więc jest to ukazywanie przykładem życia i nauczaniem tego, jaką drogę wskazywał nam Jezus. On nie tylko uczył, jak mamy dojść do domu Ojca, ale sam stał się naszą Drogą, gdyż całym swoim życiem pokazał, co znaczy wypełniać wolę Boga. I wreszcie do serca i uczuć odnosi się Życie, czyli to wszystko, co w człowieku stanowi sferę emocjonalno-uczuciową, co decyduje o jakości jego relacji z innymi.
Jezus cały swoim ziemskim życiem pokazał nam, co znaczy żyć w zjednoczeniu z Ojcem, miłując zarazem innych ludzi, naszych braci. Tu jest miejsce na rozwijanie właściwej postawy wobec Boga, czyli apostolstwo liturgiczne, jak również ukazywanie, że uczestniczenie w życiu Boga, czyli w liturgii nieuchronnie ma prowadzić do podjęcia posługi miłosierdzia wobec braci. W ten sposób dochodzimy do całego Jezusa, który udziela się całemu człowiekowi dla całkowitej miłości Boga.
Z ks. Bogusławem Zemanem SSP, przełożonym regionalnym Towarzystwa Świętego Pawła rozmawiała Agnieszka Wawryniuk
Źródło: Tygodnika „Echo Katolickie”(Nr. 26. 2014)
