20 grudnia 2011
Iz 7,10-14
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: „Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze”. Lecz Achaz odpowiedział: „Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę”. Wtedy rzekł Izajasz:
„Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, I nazwie Go imieniem Emanuel”.
Ps 24,1-2,3-4ab,5-6
R: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ewangelia: Łk 1,26-38
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Prudencjusz, „Emerge, dulcis pusio”, fragment hymnu na Boże Narodzenie “Quid est quod artum circulum”
Ukaż się, słodkie dziecię
Wydany na świat przez najdziewiczą matkę,
która rodzi, nie znając męża;
Ukaż się, Pośredniku w Tych dwóch naturach.
Choć urodzony w czasie, z ust Ojca,
poczęty Jego słowem (Łk 1,38),
Wcześniej już mieszkałeś w łonie Ojca (J 1,2)
Ty, przedwieczna Mądrość (1Kor 1,24).
Jesteś Mądrością, która wszystko stworzyła (Prz 8,27),
Niebiosta, światło i wszelką rzeczy.
Jesteś potężnym Słowem, które uczyniło wszechświat (Hbr 1,3)
Bo słowo jest Bogiem (J 1,2).
Nakazawszy bieg wieków
i ustanowiwszy prawa wszechświata,
Ten Rzemieślnik świata, budowniczy,
Przebywał w łonie Ojca.
Ale kiedy upłynął czas,
tysiące lat,
Zstąpiłeś, by nawiedzić
Ten świat, od tak dawna grzeszny…
Chrystus nie mógł znieść upadku
Błądzącego ludu ;
Akceptował jedynie dzieło Ojca
Zagłębia się w niebyt.
Przybrał śmiertelne ciało
Aby zmartwychwstanie naszego ciała
rozerwało kajdany śmierci
I poprowadziło nas do Ojca…
Czy czujesz, szlachetna Dziewico,
Mimo bolesnego przeczucia,
Jak bardzo te chwalebne narodziny
Pomnażają blask twego dziewictwa?
Twoje czyste łono zawiera błogosławiony owoc
Który napełni radością wszelkie stworzenie.
Prze ciebie rodzi się nowy świat,
światanie dnia lśniącego jak złoto.
za www.ewangelia.org