XV Tydzień Okresu Zwykłego,rok B1

piątek

Spread the love

17 lipca, 2015

Wj 11,10-12,14
Mojżesz i Aaron wykonali wszystkie cuda przed faraonem. Lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić synów Izraela ze swego kraju. Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: „Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: «Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała dla spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać.
I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać je będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach, laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu. Ja Pan. Krew będzie wam służyła na oznaczenie domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze»”.

Ps 116B,12-13.15-16bc.17-18
R: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.

Ewangelia: Mt 12,1-8
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat. A On im odpowiedział: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Orygenes, Homilie do Księgi Liczb, nr 23

Szabat został ustanowiony jako dzień święty; wszyscy święci i sprawiedliwi powinni go świętować… Spójrzmy zatem, na czym polega zachowywanie szabatu dla chrześcijanina: w dniu szabatu trzeba się powstrzymać od wszelkich dzieł ziemskich, nie robić nic, co pochodzi z tego świata, ale dbać o dzieła duchowe, przyjść do kościoła, być uważnym na czytanie Pisma i wyjaśnienia, jakie po tym następują, myśleć o rzeczach niebieskich, zajmować się nadzieją życia przyszłego, mieć przed oczyma Sąd Ostateczny i medytować nie nad rzeczywistością widzialną i obecną, ale przyszłą i niewidzialną.

Żydzi także muszą to wszystko zachowywać. U nich kowale, murarze i inni robotnicy niczego nie robią w dniu szabatu. Ale w tym dniu, lektorzy Pisma Świętego czy uczeni, tłumaczący Prawo Boże, nie przerywają swoich zajęć, a jednak nie profanują szabatu. Mój Pan sam uznał: „Nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy?”. To zatem ten, który powstrzymuje się od dzieł światowych, a zajmuje rzeczami duchowymi, składa ofiarę w dniu szabatu i uświęca go jako dzień święty…

W czasie szabatu każdy pozostaje w swoim domu i nie opuszcza go. Czym jest zatem przybytek człowieka duchowego? Jest nim sprawiedliwość, prawda, świętość; a to wszystko to Chrystus – On jest domostwem duszy. Nie wolno z niego wychodzić, jeśli się pragnie zachować prawdziwy szabat i świętować go przez ofiary tego dnia, wedle słowa Pana: „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity” (J 15,5).

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code