4 kwietnia, 2013
Dz 3,11-26
Gdy chromy, uzdrowiony, trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym. Na ten widok Piotr przemówił do ludu: Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego widzicie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara /wzbudzona/ przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie. Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu. Zapowiadali te dni także pozostali prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców. Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi. Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów.
Ps 8,2.5-9
R: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
O Panie, Panie nasz,
jak przedziwne jest imię Twoje po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Ewangelia: Łk 24,35-48
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich. Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Papież Paweł VI, Audiencja generalna z 09.04.1975
Zatrzymajmy naszą uwagę na nieoczekiwanym pozdrowieniu, powtórzonym trzy razy przez zmartwychwstałego Jezusa, kiedy objawił się uczniom, zgromadzonym i zamkniętym w górnej izbie „z obawy przed Żydami” (J 20,19). W tamtej epoce takie pozdrowienie musiało być zwyczajne, ale w obliczu okoliczności, w jakich zostało wypowiedziane, przybiera zadziwiającą pełnię. Przypominacie sobie, to pozdrowienie brzmi: „Pokój wam!” Pozdrowienie, które zabrzmiało w śpiewie aniołów na Boże Narodzenie: „Pokój na ziemi!” (Łk 2,14) To pozdrowienie biblijne, wcześniej zwiastowane jako faktyczna obietnica królestwa mesjańskiego (J 14,27) jest teraz oznajmiane jako rzeczywistość, która przybiera formę w pierwszym zalążku rodzącego się Kościoła. To pokój Chrystusa, który zwyciężył śmierć, razem z jej bliższymi i dalszymi przyczynami oraz straszliwymi skutkami.
Zmartwychwstały Jezus zwiastuje zatem i wprowadza pokój do zdezorientowanej duszy swoich uczniów… To pokój Pana, pojęty w swoim pierwotnym znaczeniu: osobistym, wewnętrznym, moralnym i psychologicznym, nieodłącznym od szczęścia – pokój, który wymienia święty Paweł w owocach Ducha po miłości, i radości, jakby stapiający się z nimi (Ga 5,22). Zjednoczenie tych trzech owoców nie jest daleko od naszego wspólnego doświadczenia duchowego; jest to najlepsza odpowiedź na pytanie o stan naszego sumienia, kiedy możemy powiedzieć: „Moje sumienie jest spokojne”. Czy jest coś cenniejszego dla człowieka świadomego i uczciwego?…
Pokój sumienia jest szczęściem najbardziej autentycznym. Pomaga być silnym w przeciwnościach, podtrzymuje szlachectwo i wolność osoby nawet w najpoważniejszych sytuacjach, pozostaje kołem ratunkowym, to znaczy, nadzieją…, podczas gdy brak nadziei powinien brać górę… Ten niezrównany dar wewnętrznego pokoju jest pierwszym darem Zmartwychwstałego; który od razu ustanowił… sakrament, jaki może dać pokój, sakrament pojednania, tego pojednania, które wskrzesza (J 20,23).