Uwierająca cielesność…
Już apostoł Paweł zadawał sobie pytanie, któż mnie wyzwoli z tego ciała , które wiedzie mnie ku śmierci? Rz. 7,23, gdyż widział, że mimo dobrych chęci i duchowych pragnień często ulegał temu, co cielesne. Dziś chciałbym podzielić się swoimi przemyśleniami z (Genesis) I Mojż. 16, 1-16.
Widzimy tu historię, jeszcze Abrama i Saraj, którzy nie mogli doczekać się wypełnienia Bożej obietnicy, co do potomstwa. Możemy sobie wyobrazić, jak Abram , którego Pan wzywał do oglądania gwiazd i piasku, mówiąc do niego o wielkiej liczbie potomków, a potem jak on szczęśliwy biegł do Saraj i jej opowiadał o tym. Ze swojej strony pewnie robili wszystko co można, aby mieć dzieci, ale nic z tego. To doprowadziło do zgorzknienia, że Saraj powiedziała Pan odmówił mi dzieci. Patrząc ludzkimi oczyma oczywiście, miała prawo tak myśleć, kobieta, która ma prawie osiemdziesiąt lat ma prawo tak powiedzieć. Myślała może, ten mój Abram na pewno się przesłyszał. To ogromne pragnienie potomstwa może prowadzi go ku obłędowi i ma halucynacje.
Kiedy zaczynamy podważać Boże obietnice wobec nas i kiedy zaczynamy wypierać to, do czego nas Pan prowadzi zaczynamy kombinować. Ciało mówi nam, musisz coś zrobić, bo inaczej zobacz, umrzesz bezpotomnie. Wyjściem dla Saraj było oddanie mężowi do współżycia Egipcjanki, swojej służącej. Był taki obyczaj, że dzieci zrodzone ze służących były traktowane jak własne. Jak pomyśleli, tak zrobili. No i stało się, urodził się Ismael. I tu zaczynamy widzieć pewną ważną kwestię, otóż nasze cielesne działania drwią z Bożego powołania. Oto Hagar zaczęła się wynosić i pogardzać swoją panią. Była w ciąży ze swoim panem, a zatem widzisz kobieto, mi Bóg błogosławi, tobie nie. Jesteś zbyteczna i pewnie tkwisz w grzechach, skoro odmówił ci dzieci Pan Bóg, sama to mówisz.
Kombinatorstwo obojga sprawiło, że obietnica Boża wobec nich została obśmiana i zdewaluowana. Ile razy twoje powołanie zostało obśmiane i poniżone. Ile razy ty poszedłeś / poszłaś drogą na skróty, taką cielesną, no muszę pomóc Panu, może zapomniał o mnie? A może czegoś On nie może a przecież czas leci. Tak w moim życiu było trochę takich sytuacji, jednak Pan uczy nas poprzez właśnie te sytuacje. Nie odrzuca, nie zmienia zdania, ale Jego wierność trwa na wieki. Ten błąd, choć opłakany w skutkach do dziś, nie zdyskwalifikował naszej pary w oczach Boga, ale kontynuował On swoje powołanie i wybranie wobec Abrama, którego uczynił ojcem narodów i Saraj, która stała się Bożą Księżniczką.
Bóg wypełnił obietnicę wówczas, gdy ludzie już nic nie mogli zrobić, wówczas też, gdy zobaczyli, że ich wysiłki niczego dobrego nie wniosły, jedynie skomplikowały ich życie. Hagar musiała podporządkować się Sarze i tak musi być w naszym życiu, że nasza cielesność musi być posłuszna Bożemu prowadzeniu. Nie możemy poddawać się zachciankom cielesnym i myśleniu ludzkiemu, ale słuchać Pana i wytrwale podążać za Nim. On wie kiedy i jak ma co zaistnieć, On zna najlepszy czas. Tak trudno nam czekać, tak bardzo chcielibyśmy, ja również już teraz bo tak bardzo potrzebuję, ale warto zaczekać za tym co od Pana, aby nie doświadczyć przez swoje pomysły upokorzenia.
Wasz w Panu Kazik J.
