Kodeks Synajski (łac. Codex Sinaiticus) został spisany na pergaminie w IV wieku przez mnichów z klasztoru św. Katarzyny na Górze Synaj. Jest uważany za najstarszą znaną Biblię i tylko przechowywany w Bibliotece Watykańskiej Codex Vaticanus pochodzi w przybliżeniu z tego samego okresu. Z pierwotnego rękopisu, który liczył ponad 700 kart, zachowało się 400 (połowa Starego Testamentu i cały Nowy Testament) – 2/3 znajdują się w Londynie, 1/3 w Lipsku 12 kart na Synaju i 3 karty w Petersburgu.
Internetowe wydanie tej Biblii to owoc międzynarodowej współpracy czterech instytucji: British Library, Biblioteki Uniwersyteckiej z Lipska, Rosyjskiej Biblioteki Narodowej z Petersburga i i znajdującego się w Egipcie klasztoru św. Katarzyny.
Wysokiej jakości fotografię cyfrową każdej strony Kodeksu uzupełnia transkrypcja tekstu w języku greckim. Czytelnik może powiększać elementy oraz ma dostęp do tłumaczenia niektórych stron na angielski lub niemiecki.