W kościele czas zwykły, trzecia już niedziela. O Bożym Narodzeniu przypomina jeszcze wystrój kościoła, śpiew kolęd, czas wizyty duszpasterskiej w domach. Czas zastanowienia nad tym, co dobrego narodził w nas ten szczególny czas… Czytania roku liturgicznego biegną wyznaczonym trybem. Jezus przyjął chrzest w Jordanie, zstąpił na Niego Duch Święty. Przebywał 40 dni na pustyni. Teraz wraca do rodzinnej Galilei. W synagodze w Nazarecie czyta fragment z Izajasza:
„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.”
Lubię słuchać tych słów – o niesieniu dobrej nowiny ubogim, wolności głoszonej więźniom a przejrzenia niewidomym, o uciśnionych odsyłanych wolnymi. O wiecznym już roku łaski, przypieczętowanym słowami „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.
Tyle razy doświadczane w moim życiu i tyle razy uświadamiające, że to ciągle początek drogi….
Doskonała harmonia Ojca, Syna i Ducha buduje świat dobrej nowiny i wolności. Z Jezusa przenoszony na Jego Kościół – wszak kiedy dopełniło się dzieło, którego wykonanie Ojciec powierzył Synowi na ziemi (J 17), zesłany został w dzień Zielonych Świąt Duch Święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca (Lumen Gentium, 4). Od czasu Zesłania Ducha Św. historia Kościoła stała się historią dwóch tysięcy lat działania Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, dającego świętość i radość ludziom wszystkich ras, języków i narodów.
Jest to historia Kościoła pośród którego stoję ja sama. Z pytaniami stawianymi sobie o to, jak wykorzystuję łaskę chrztu i bierzmowania. Gdzie i jak przejawia się we mnie udzielona mi mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność, bojaźń Boża…? Ile we mnie owoców Ducha: miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci, wierności, łagodności, opanowania (Ga 5, 22-23)?
Stoję zawsze w swoim i ze swoim tu i teraz. Z tu i teraz wspólnoty wśród której żyję, kraju, Kościoła, ze świadomością słów wypowiedzianych kiedyś przez Metropolitę Ignatiosa:
„Bez Ducha Świętego Bóg jest daleko, Chrystus pozostaje w przeszłości, Ewangelia pozostaje martwą literą, Kościół jest organizacją, władza – dominacją, misja – propagandą, liturgia – niczym więcej, jak tylko wspomnieniem, życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika. Ale w Duchu Świętym: kosmos jest zmartwychwstały i wzdycha w bólach rodzenia Królestwa, Zmartwychwstały Chrystus jest tutaj, Ewangelia jest mocą życia, Kościół ukazuje życie Trójcy, władza jest posługą wyzwalania, misja jest Pięćdziesiątnicą, liturgia – pamiątką i zapowiedzią, ludzkie działanie jest przebóstwione”.
Warto posłuchać:
Marek Grechuta, Wolność
