Wstęp do bloku tematycznego na stronie startowej
Jeden z komentatorów naszych blogów napisał niedawno: „Myślę, że wielu z radością oddałoby się głębszym rozmyślaniom, solidniejszym studiom nad wybranymi zagadnieniami z dziedziny duchowości, teologii, filozofii, etc., a także spisywaniu owoców tych refleksji i studiów. Jak znaleźć na to czas i siły? Chciałbym, abyśmy wspólnie podjęli na Tezeuszu ten temat”.
Owszem, ja również myślę, że temat jest wart większej uwagi, zwłaszcza w okresie, gdy wielu ludzi wróciło właśnie do swoich obowiązków po urlopach i próbuje odnaleźć na nowo jakiś sensowny rytm życia. Autorzy „Tezeusza” na różne sposoby poświęcali temu zagadnieniu zawsze dużo uwagi, ale w tym przypadku przypomnień nigdy nie jest dosyć. Może zresztą – zgodnie z sugestią zacytowaną powyżej – inni czytelnicy zechcą również włączyć się do dyskusji.
Na początek podzielę się kilkoma własnymi spostrzeżeniami. Zacznę od próby szczerej odpowiedzi, czy mam dostatecznie dużo siły i czasu na twórczy osobisty rozwój? W pierwszy odruchu chciałam odpowiedzieć: ależ skąd, zawsze brakuje mi czasu na wszystko i moje pomysły znacznie przekraczają możliwości. Nie byłoby to jednak zgodne z prawdą. Znajduję się przecież w dosyć komfortowej sytuacji. Moja praca redakcyjna i translatorska wiąże się z tym, co stanowi moją życiową pasję, a zatem przez większość dnia robię to, co lubię. Ponadto wciąż trafiam na nowe wyzwania, ciągle muszę uczyć się nowych rzeczy, więc nie mam wyboru: rozwijam się w różnych kierunkach, aby nie zginąć marnie w dżungli codziennych spraw.
Tutaj pojawia się kilka pytań, które niewątpliwie dręczą każdego, kto chciałby wkroczyć na drogę twórczego osobistego rozwoju i osiągnąć na niej satysfakcję. Po pierwsze: czy nie chcę za dużo i za szybko? Niecierpliwość bywa przecież równie szkodliwa jak lenistwo. Po drugie: czy taki rozwój może ograniczać się tylko do zawodowych wyzwań? Oczywiście nie może i nawet nie powinien, choć ciekawa praca na pewno mu sprzyja. Po trzecie: czy pilne codzienne sprawy nie odsuwają często na drugi plan tego, co jest naprawdę ważne? Odsuwają, toteż tutaj właśnie potrzeba szczególnej czujności.
I wreszcie ostatnie, najważniejsze może pytania: Jak jest z tą satysfakcją? Czy ciekawe, twórcze życie jest łatwe i szczęśliwe? Jeżeli ktoś przedstawia je sobie jako pasmo przyjemności, to odbiega daleko od prawdy. Takie życie bywa związane z wieloma trudnymi wyborami, z dużym ryzykiem, z egzystencjalnymi decyzjami, które łamią niekiedy powszechne przyzwyczajenia i społeczne konwencje. Niebanalność to także inność, a inność częściej budzi lęk i agresję, niż podziw. Może się zresztą okazać, że za takie życie przyjdzie zapłacić utratą stabilizacji, środowiskowego uznania itp.
Jak znaleźć czas na osobisty rozwój, na twórcze życie? Moim zdaniem nie musimy go nawet za bardzo szukać. Wystarczy dobrze wykorzystywać ten czas, który został nam dany. Do tego potrzeba jednak przede wszystkim odwagi – wspieranej wyobraźnią i wiarą.
Teksty z bloku tematycznego
ks. Andrzej Miszk, Jak robić coś z pasją?
Tomasz Białokurec, O mojej wędrówce ku Ziemi Obiecanej
ks. Andrzej Miszk, Przyszłość należy do ludzi twórczych?
Dariusz Piórkowski SJ, Jak przeżywać wolny czas?
Forum, Czas modlitwy
Myślę, że życie może
Myślę, że życie może być twórcze tylko w ramach pewnej dyscypliny.
To tez zalezy ile ma sie
To tez zalezy ile ma sie lat. Bo to jest zwiazane z czasem.
Każdy człowiek ma
Każdy człowiek ma wrodzoną zdolność tworzenia, ponieważ Bóg, który nas stworzył na swoje podobieństwo, jest Bogiem twórczym. Czasami wyobrażamy sobie, że tylko takie rzeczy jak malowanie, pisanie, czy rysowanie są twórcze. Gotowanie też może być twórcze. Wystrój wnętrza i dekoracja wokół domu również. Każdy musi rozpoznać swój własny talent i starać się go rozwijać. Musimy też umieć się nim cieszyć. Twórcze życie, to przede wszystkim twórcze oddziaływanie na otoczenie. Jest wiele różnych modeli oddziaływania. Jeden jest jednak najcenniejszy; ten, który pozostawił Jezus Chrystus. Nasza postawa, styl życia i charakter mówią głośniej niż słowa, które wypowiadamy.
Problem, problemy raczej,
Problem, problemy raczej, zwiazane z zagadnieniem tworczego zycia podobnie rozumiem jak Halina.
Tworcze zycie, postawa tworcza, tworczy proces, aktywnosc tworcza, poznawcza, tworcze pomysly, tworcze pytania ? to wszystko mozna realizowac w codziennym zyciu. Tworczy czlowiek to niekoniecznie od razu geniusz z nadzwyczajnymi uzdolnieniami, posiadajacy nagle olsnienia.
Tworczosc dotyczy kazdego czlowieka, jest jego potrzeba, konieczna do rozwijania sie, Tworcze jest przeciez odkrywanie problemow i odkrywanie pomyslow, formulowanie I rozwiazywanie problemow we wszystkich dziedzinach zycia.
Mozna tworczo podchodzic do gotowania zupy, a juz najwspanialszym, wedlug mnie, tworczym dzialaniem czlowieka jest wychowywanie (swiadome i odpowiedzialne. rzecz jasna) dzieci jako matka I ojciec. Rodzice sa niepowtarzalni w swoch dzialaniach wychowawczych, samodzielni, wolni, niezalezni, zaangazowani, przekraczajacy granice barier i norm (w ramach oczywiscie wyznawanych wartosci i norm dopuszczalnych spolecznie i kulturowo), wytyczajacy nowosci. To sa wszystko cechy tworczosci. Mozna dodac ich jeszcze wiecej, jak chocby odwaga czy chec podejmowania ryzyka.
Warto tu moze tez zastanowic sie nad roznicami lub podobienstwami miedzy takimi zagadnieniami jak tworczosc i kreatywnosc. Czy mozna byc tworczy a nie kreatywny? I odwrotnie?
Mowiac o tworczosci czesto utozsamiamy ja , sadze, z mitem nadzwyczajnosci, a przeciez tworczosc moze ujawniac sie w wielu dziedzinach: edukacji, pedagogiki, roznych szkolen, tworczy moze byc szewc, krawiec, dziecko uzywajace jezyka.
Kazimierz Dąbrowski,
Kazimierz Dąbrowski, twórca teorii dezintegracji pozytywnej zwrócił uwagę na to, że rozwój wiąże się z cierpieniem. Przywiązujemy się bowiem do swoich poglądów. Z niektórymi bardzo trudno się rozstać.
Rozwójowi towarzyszy też przełamywanie swojej pychy. Oto postanawiamy być coraz lepsi, wiedzieć coraz więcej, chcemy mieć świadomość, że osiagneliśmy już jakiś standard a tu nagle okazuje się, że jesteśmy w punkcie wyjścia. Pomóc może wtedy czerpanie radości bardziej z samego procesu niż z jego efektu i nieuzależnianie się od zewnętrznego uznania. Zewnętrzna nagroda może wręcz niszczyć wewnętrzną motywację polegajacą na tym, że sama czynność sprawia nam przyjemność.
Erickson uważał, że tak naprawdę jesteśmy skazani na twórczość. Alternatywą dla niej jest bowiem stagnacja.
Wiele okazji do bardziej twórczego życia stwarza Internet. Nie ma nic złego w podejmowaniu na forum wciąż tych samych tematów. Chodzi jedynie o to, aby nie pojawiały się wciąż te same argumenty. Otóż marzy mi się taka sytuacja, że po przeczytaniu wątku sięgamy do książki lub artykułu, który podejmuje dany temat, czytamy i dopiero wtedy się wypowiadamy. Na końcu wypowiedzi podajęmy źródło, z którego korzystaliśmy. To by pokazało, że autentycznie interesujemy się danym tematem, poważnie traktujemy rozmowę i jej uczestników i porządnie się do niej przygotowaliśmy. Założe się, że rozmowy zyskałyby jeszcze bardziej na jakości.
Można by stworzyć listę, na którą wpisałyby się osoby zdecydowane na taką drogę rozwoju. Mogłoby być też tak, że tylko niektóre wątki wymagają podania źródła, na podstawie którego forumowicz snuje swoje przemyślenia.
Wiem, to wymaga wysiłku, ale wyobraźcie sobie jaką to stwarza przyjemność z dyskusji i okazję do rozwoju.
Można myśleć, że jest
Można myśleć, że jest się kreatywnym, a nie stworzyć niczego wartościowego. W dzisiejszym świecie coraz mniej jest miejsca na genialne “wynalazki umysłowe”, takie jak proch, albo lampa naftowa. Twórczość wymaga opanowania pewnego fachu, warsztatu, rzemiosła. To ćwiczenie czyni mistrza, nawet w dziedzinach takich, jak muzyka i literatura.
A ja uważam, że
A ja uważam, że twórczość to otwartość na to, co nowe. No może trochę przesadziłem. Otwartość jest warunkiem koniecznym dla twórczości. Muszę być otwarty na wyzwania jakie niesie życie, jakie stawia mi Bóg. Szczególnie, gdy zaliczam się do rzeszy uważających się za przeciętnych, nie posiadających specjalnych talentów, nie uznawanych za twórców… Bo twórczość nie jest zarezerwowana tylko dla artystów, czy mądrych głów wymyślających nowe rzeczy, nowe rozwiązania. Twórcze może być wzięcie udziału w prowadzeniu szkolnego kółka, w zorganizowaniu parafialnej biblioteki, w skrzyknięciu zimą dzieciaków z ulicy na wspólne czytanie bajek, robienie teatrzyku, etc. Trzeba czuności i gotowości, żeby dostrzegać zaproszenia do twórczości. Trzeba odwagi, by je podjąć, bo z reguły wiążą się z jakimś przekraczaniem siebie, z podjęciem czegoś do czego nie dostajemy. Ale wyższa poprzeczka jest potrzebna dla rozwoju.
Napisałaś kilkakrotnie o
Napisałaś kilkakrotnie o “twórczym” życiu; twórcze w jakim znaczeniu – nie napisałaś a jest to istotne, bowiem słowo “twórcze” jest wieloznaczne. A więc – “twórcze” w rozumieniu takim, jak pojmuje je artysta czy takie, jak pojmuje filozof lub łysy osiłek na siłowni, rzeźbiąc tricepsy? 🙂
Twórcze, jest ogólnie
Twórcze, jest ogólnie wszystko to, co przyczynia się do ulepszania tego, co było dotychczas, do doskonalenia pracy, wychowania, intelektu, zabawy. Twórczy styl życia, nastawiony jest raczej na dawanie, a nie na branie. To może być kształtowanie własnego losu, własnej osobowości, zdolności, własnego środowiska. Osiłek na siłowni, też może dotlenić sobie mózg, i stać się bardziej twórczym. Być twórczym, to działać w dziedzinie wyborów, gdzie konkretne wybory znajdą swój wyraz w tym, co zaczyna istnieć. Tak sobie ja to wyobrażam. Otwartość umysłu, odwaga, wrażliwość, niezależność w sądach i decyzjach, to cechy pozwalające wejść na drogę twórczą.
Halinie-halst pozdrowienia i
Halinie-halst pozdrowienia i podziękowania za.
A tak, siłowni bronić
A tak, siłowni bronić będę, bo sama 2 razy w tygodniu chodzę tam na treningi, aby zrzucać kilogramy. Czasem ,nawet twórczo z tymi osiłkami można porozmawiać; często spotykam się tam z własnym synem 🙂
Każda pasja jest twórcza,
Każda pasja jest twórcza, nie każdy twórca jest pasjonatem. Tworzenie z pasją ( czegokolwiek – bez dwóch zdań) jest odpowiedzią na pytanie czy chcemy wziąć udział w tworzeniu. Jeżeli tak to odpowiedź jest osobistym wyrażeniem uczuć wobec tworzonej rzeczywistości, która staje się częścią wspólną nas samych.
Tak, mam czas na twórcze
Tak, mam czas na twórcze życie. Pozdrawiam,