Budujący przykład

Ponieważ po moim ostatnim nieco lakonicznym wpisie Szanowni Czytelnicy domagają się budujących przykładów, postaram się tym razem streścić wypowiedź kardynała Christopha Schönborna, arcybiskupa Wiednia na trwającej w Rzymie od 30 stycznia do 1 lutego 2008 roku konferencji „Parafie i nowa ewangelizacja”. Na podstawie swojego osobistego doświadczenia, a zwłaszcza „misji miejskiej”, która miała miejsce w Wiedniu w 2003 roku, kardynał Schönborn pokazał, jak parafia może stać się terenem misyjnym.

„Parafię należy kochać” – mówił kardynał – ponieważ parafia to lud Boży ze wszystkimi swoimi mocnymi i słabymi stronami. To wspólnota składająca się z młodych i starych, poruszających się z rozmaitymi prędkościami”. Kardynał wyjaśnił, że parafia zmieniła się bardzo w ciągu ostatnich 50 lat: „Gdy byłem dzieckiem, cała wieś stanowiła parafię. Wszyscy szli w niedzielę na mszę. Dzisiaj natomiast parafia to mniejszość”. Kardynał dodał, że obecnie w parafiach panuje ciepły klimat, ale są one, niestety, zbyt zamknięte: „Po mszy ludzie spotykają się na kawie. Czują się dobrze, ale odwracają się plecami do zewnętrznego świata. Jeżeli ktoś nie należy do tego kręgu, nie zdoła tam wejść”. Arcybiskup Wiednia podkreślił, jak wielkie trudności sprawia brak kapłanów i niekiedy przekonywanie wiernych, aby w celu uczestnictwa w Eucharystii udali się w odleglejsze o parę kilometrów miejsce, gdyż w małych parafiach Msze Święte nie są już odprawiane.

Kardynał Schönborn opowiedział, jak pewnego razu Wspólnota Emmanuel zaproponowała mu misję w mieście: „Byłem zachwycony i przejęty, ale zastanawiałem się, co powiedzą nasi parafianie, nasi świeccy, nasi proboszczowie, nasi księża. Czy zaakceptują to wyzwanie?” Kardynał spodziewał się, że spośród 172 istniejących w Wiedniu parafii do misji przyłączy się przynajmniej 30. Ostatecznie wzięło w niej udział 108.

„Cuda to niewielkie rzeczy, ale bardzo ważne, ponieważ zmieniają perspektywę” podkreślił kardynał Schönborn i wymienił kilka konkretnych przykładów zmian postawy w swoich parafiach: „Parafianie, którzy mieli zwyczaj pić kawę po mszy, zamiast czynić to w lokalu parafii, zdecydowali się rozłożyć namiot przed kościołem i postanowili po prostu zwracać się do przechodzących obok ludzi, zapraszając ich na kawę. Po raz pierwszy przeżyli prawdziwe misjonarskie doświadczenie: zwracali się do kogoś z zaproszeniem… chociaż nie było to może od razu zaproszenie do rozmowy o Ewangelii”.

Kardynał Schönborn mówił też o tym, że z okazji Walentynek w wiedeńskim metrze rozdano 150 000 – 200 000 „listów miłosnych”. Jeden z członków misyjnej ekipy przygotował tekst, wyobrażając sobie, co kochający Pan Bóg napisałby do Iksa lub Igreka. „Tego rodzaju akcje stały się zwyczajem naszych parafii” – stwierdził arcybiskup Wiednia – „Członkowie naszych parafii nie obawiają się pójść do metra i rozdawać listy miłosne od Boga. To dopiero początek. To pierwsze kroki misji, a brakuje nam jeszcze wiele, aby kierować się miłością Chrystusa i aby była to prawdziwa ewangelizacja”.

Informacja według:
http://www.zenit.org/article-17223?l=french