Normal
0
21
false
false
false
PL
X-NONE
X-NONE
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
Normal
0
21
false
false
false
PL
X-NONE
X-NONE
MicrosoftInternetExplorer4
„Gdzie jesteś, źródło?…
Cisza…”
Tryptyk Rzymski – Jan Paweł II
Wiara, nadzieja, miłość.
Dary Boga, które nadają życiu sens.
Pozostają w stanie dynamicznej równowagi. Kiedy słabnie jedna z nich, pozostałe wypełniają pustą przestrzeń.
Gdy słabnie wiara, słychać tylko ciszę. Wydaje się, jakby Boga nie było. Jednocześnie powstaje nieuświadomione wcześniej pragnienie, które wyrywa się z samego dna serca –
w ciszy rodzi się tęsknota za Bogiem.
Gdy słabnie wiara, chwytam się nadziei. Ona pomaga podnieść głowę i popycha do działania. Nadzieja sprawia, że jutro ma blask.
Gdy wypala się nadzieja, pozostaje jeszcze miłość.
Ale nie moja, lecz Miłość, która przywraca porządek świata.
Cisza…
W ciszy rodzi się tęsknota za Bogiem, a z tęsknoty wiara…
I tak toczy się życie, zmienne jak pory roku i piękne jak pory roku.
„Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat…”
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
Nadawanie sensu życiu
Jeśli Bóg powołał nas z nicości do bytu to warto Bogu dziękować i za to. "Dziękuje Panie że mnie stworzłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła."
Tego podziwu dla bożych dzieł i wdzięczności za dar życia potrzeba nam tak jak WIARY NADZIEJI i MIŁOŚCI. A może się on zrodzić z konteplacji stwórczych dzieł.