Normal
0
21
false
false
false
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
Zarejestrowana scena przetworzona na zrozumiały obraz. Przeniesienie, wywołane pragnieniem zachowania rzeczy w pierwotnym kształcie, utrwalenie w nośniku dającym możliwość odtworzenia pożądanych reakcji związanych ze wspomnieniami. Uczucia zyskują nowy wymiar, nawet jeśli przepadł obiekt je wywołujący, wciąż można cieszyć się okruchami ze stołu pana. Sczytane wydarzenia zostają pozbawione ciała, pozostaje suchy szkielet będący opowieścią o bezpowrotnych chwilach, zastępując wypalone już uczucia – przypomnienie pierwotnego nie przynosi spodziewanych efektów, wzmaga poszukiwanie jego substytutu.
Bodźce wpisane w kawał plastiku, początkowy moment pędu został utracony. Wymiana spojrzeń, wewnętrzne poruszenia na jej/jego widok, poczucie dotyku, ciała emanujące ciepłem, złączone członkami, zapachem i potem. Zaraz potem strach, sprowokowany ulatniającymi się emocjami przeradzający się powoli w chęć powrotu. Następnym razem będzie inaczej, zapis to umożliwia, wystarczy tylko wcisnąć przycisk by znów zatopić się w szale porywających uczuć, albo ich wyobrażeniu, co na jedno wychodzi jeśli trzeba zaopatrzyć ciało w kolejną dawkę narkotyku. Uzewnętrznienie wrażeń przynosi ratunek, uspokaja, choć są to już tylko odbicia w zwierciadle – jednak ich dosłowność zwraca pożądane uniesienie, przynajmniej na tą chwilę, cóż problem chronicznego niedożywienia, takie ciało.
Imitacja przechodzi nowy okres rozwoju. Masy karmione obrazami tracą poczucie uczestnictwa, historia zostaje zastąpiona jej reprezentacją propagując całościowy wgląd w proces jej kształtowania. Ogólnie zarysowane przyczyny, fragmenty wyrwane z kontekstu, nazwy oraz widokówki z zarejestrowaną śmiercią: czynnik osobistego zaangażowania traci na znaczeniu, liczy się obserwacja bez uczestnictwa. Prezentacja funkcjonuje na poziomie wiedzy, usuwa pojęcia związane z indywidualnym odczuwaniem o skrajnym zabarwieniu; obrazy płynące z ekranu przekonują o zachowanej treści, zgodności z pierwowzorem. Jednak przeżycia związane z formowaniem się sytuacji stanowiącej punkt wyjścia, zostają zdegradowane do formy muzealnego eksponatu na których zalega historyczny kurz, suche dane w których pulsujące życie zostaje przerwane. Medialne środki komunikacji, obrazy w plastikowej skrzynce, produkują własny typ wspomnień opartych na wizualnych bodźcach z materiałem początkowym ukazanym tylko na poziomie wyrazistych punktów, eliminując kontakt właściwy zastępując go wirtualnymi strzępami. Czysty przekaz bez intymności gdy to co realne straciło już podstawy bycia. Na tym gruncie pamięć pozbawiona energii, okaleczona bez dostępu do swojego źródła, szuka swojego wyrazu za pomocą perwersyjnych środków, zwraca się do zarejestrowanych skrajności. Płodząc kolejne obrazy wzmaga fikcyjną przestrzeń, kształci realne już pragnienia, budując tożsamość z nowych fragmentów. Zaczyna odbywać się sprzedaż obrazów odpowiadająca masochistycznym zapotrzebowaniom na bycie tym kim nie jesteś, model wyrażający wszystkie twoje skryte pragnienia wyhodowane na medialnych sugestiach – ostatecznie szukanie własnego spełnienia odbywa się przy użyciu podpowiedzi płynących z silnych obrazów, widocznych cech, wszechobecnych wizerunków. W efekcie to produkty wyobraźni zastępują bezpośredni akt, fantazje wydobyte z pokładów nieświadomości cechują się zawsze większą dostępnością. Odtwarzanie.