„Odtąd Kościół otwiera szeroko swe drzwi i staje się domem, do którego wszyscy mogą wejść i czuć się u siebie, zachowując własną kulturę i własne tradycje, byleby nie sprzeciwiały się one Ewangelii” (Redemptoris missio 24)
W jaki sposób słowa te są w rzeczywistości realizowane ? Z pewnością urzeczywistniają się w ogromnej działalności na rzecz misji, współdziałania i wspierania narodowości najuboższych. Jak owy dialog chrześcijański z kulturą dokonuje się współcześnie na gruncie naszego narodu ?
„Cala ludzka działalność dokonuje się w obrębie określonej kultury i obie na siebie wzajemnie oddziaływują” (Centesimus annus 51) Dzisiejsza kultura odbiega od Ewangelii. Czy jednak jest to powód by ów dialog ze współczesnością zerwać ? Chrześcijanin kształtowany jest także przez współczesną kulturę, od której nie żyje w oderwaniu. Styka się z nią w szkole, mediach, na uczelniach, w pracy, w rozmaitych grupach społecznych, a tu z rozmaitymi wyzwaniami, pytaniami. Nie podejmując dialogu z kulturą przestaje mieć kontakt z rzeczywistością. Uchylając się od dialogu ze światem, który jest mu dany, do którego jest posłany, uchyla się od głoszenia Dobrej Nowiny, przestaje realizować swoje powołanie kontemplacji w świecie.
Jan Paweł II w Evangelium vitae 11 pisze: „ głęboki kryzys kultur, który rodzi sceptyczną postawę wobec samych fundamentów poznania i etyki(…) sprawia, że coraz trudniej jest zrozumieć sens istnienia człowieka, jego praw i obowiązków”. Zdaje się jednak, iż nie ma innej drogi dla chrześcijanina posłanego do świata jak dialog. Dzięki niemu nieustanne bycie w relacji ze współczesną kulturą, dylematami i rozterkami jakie ona ze sobą niesie, a tym samym nieustanne bycie w relacji ze współczesnym człowiekiem. „Człowiek jest przede wszystkim istotą, która szuka prawdy, usiłuje nią żyć i pogłębiać ją w dialogu, który obejmuje dawne i przyszłe pokolenia. To otwarte i odnawiające się w każdym pokoleniu poszukiwanie prawdy charakteryzuje kulturę narodu” (Centesimus annus 49-50)
Chrześcijaństwo współtworzy kulturę, w której uczestniczymy. Czy obawia się ono współczesnej debaty ? Jeśli chce ono pozbawić się mądrego dialogu ze współczesnością, który jest mu w Ewangelii zadany, działa wbrew sobie w sposób samobójczy. Cenne jest spojrzenie niektórych grup tradycjonalistów, ważne są także wnioski „niekonserwatystów”. Różnorodność jest niezmiernie istotna by wspólny dyskurs wyważyć. Dialog ów jest prawdziwym wyzwaniem, także dialog z innymi kulturami, ale jest on naszym zadaniem.
„Każdy człowiek, każdy naród, każda kultura i cywilizacja mają swoją rolę do wypełnienia i swoje miejsce w tajemniczym planie Boga i w powszechnej historii zbawienia” (Slavorum apostoli 19).
Chrześcijaństwo VS kultura
Moim osobistym spostrzeżenie; chrześcijaństwo jest połączeniem kultury z ewangelią czyli ; ewangelia + kultura = chrześcijaństwo . Czasami można spotkać się z takim zjawiskiem że chrześcijaństwo próbuje łączyć się z kulturą jest to niebezpieczne ponieważ dana kultura żyjąca już w połączeniu z ewangelią próbuje zmieniać inną kulturę , zatraca się wtedy sens ewangeli. Co mam na myśli? to ewangelia powinna być głoszona po całym świecie a nie chrześcijaństwo. chrześcijaństwo jest produktem a ewangelia i kultura składnikami. Zaobserwowałem że Jezus zlecił apostołom głosić ewangelię i zanosić imię Jezusa aby mogły poznać Go wszystkie narody i okazało się że ewangelia w minimalnym stopniu ingeruje w kulturę np. apostoł paweł odnosząc się do niewolnictwa nie głosił że niewolnictwo jest złe tylko starał się polepszyć relacje między panem a sługą i myślę że właśnie o to chodzi w ewangeli żeby naprawiać często patologiczne relacje między ludźmi w danej kulturze , a nie zmieniać całkowicie daną kulturę.Chrześcijaństwo jest pięknym "tworem"kiedy składniki są w odpowiednich proporcjach,kiedy miłość zawarta w ewangeli w delikatny lecz bardzo skuteczny sposób zmienia wnętrze człowieka tak aby on zauważał potrzeby innych,zmieniał nastawienie,czuł potrzebę budowania więzi w oparciu o naukę Chrystusa.
Dlatego myślę że chrześcijaństwo prowadząc djalog z kulturą powinno przekazywać tylko ewangelią w iak najczystrzej postaci ,ponieważ to właśnie ewangelia zmienia tylko to co tak naprawdę powinno być zmienione,a więc wnętrze człowieka , kiedy jednak kultura zmienia kulturę to wynikiem tego jest tylko mieszanka kulturowa.
Odnosząc to do dzisiejszych czasów to po co walczyć z kolczykami w różnych częściach ciała młodych ludzi albo z ubiorem czy fryzurą , myślę że powinno się raczej uczyć ich co to jest wolność,która nie ogranicza wolności innych,co to jest miłość,która nie szuka swego ,jak powinny wyglądać relacje między ludźmi,tak aby nie krzywdzić innych, Jeżeli taki młody człowiek przyjmie wartości ,których uczy Jezus to garderoba stanie się przyzwoita,ale co ważniejsze cele życiowe i sposoby ich osiągania się zmienią.
Myśle więc że chrześcijaństwo nie musi bać się dialogu z kulturą jeżeli jego celem będzie przekazanie ewangeli a nie zmiana kultury , wtedy człowiek naprawdę poczuje się dobrze w takim kościele gdzie uczy się ludzi wartości a nie wymaga zmian tradycji.
Dziękuje , są to tylko moje osobiste spostrzeżenia w tym dość interesującym temacie.
pozdrawiam.
o dialogu
Jeśli pomyślimy sobie o dialogu chrześcijańskim z kulturą i wiarą muzłumańską to czym byłoby dla chrześcijanina głoszenie Ewangelii ?
Może właśnie warto zarysować płaszczyzny dialogu na gruncie którym jest on możliwy i określić czym jest postawa dialogiczna oraz co byłoby celem dialogu.
chrześcijanin będzie widział w krzyżu sakrum, wartość religijną i głosił Chrystusa,
osobiste spotkanie ze Słowem Wcielonym.