Wy wszyscy zwątpicie we mnie tej nocy (Mt 26,30).
Trudno oceniać inne osoby. Czasami zastanawiam się, czy w ogóle powinniśmy i wydaje mi się, że nie. Często po prostu nie mamy wiedzy o drugim człowieku i możemy wyciągnąć błędne wnioski. Ba, nawet siebie do końca nie znamy i nie mamy pewności, jak zachowalibyśmy się w jakiejś sytuacji. Raymond Chandler słusznie napisał w jednej ze swych popularnych powieści, że…
Nie trzeba oceniać ludzi według tego, jak się zachowują. Jeśli ich już sądzić w ogóle, to na podstawie tego, jacy są.
A co tak naprawdę wiemy o drugim człowieku? Czy na pewno mamy zawsze wystarczającą wiedzę, by go oceniać?
Jezus posiadał wiedzę na temat człowieka, ale nawet On tego nie czynił. W dzisiejszej Ewangelii widzimy zapowiedź ludzkiego zwątpienia, nawet wyparcia się Go, zdrady, ale Chrystus nie ocenia, nie potępia. Wie, że na nasz osąd nadejdzie jeszcze czas. Za to ogarnia Go smutek i lęk. On troszczy się o nas i cierpi. On umarł za nas i zmartwychwstał, dla odpuszczenia naszych grzechów, dla naszego zbawienia.
Gdy czytam słowa dzisiejszej Ewangelii, po raz kolejny dociera do mnie ponadczasowość i ciągła aktualność słów Jezusa. Czyż nie jest tak, że wielu zwątpiło lub nawet wyparło się Go w jakiś sposób? Form opuszczenia Chrystusa jest wiele. Od całkowitej niewiary po nieumiejętność obrony Jego i własnych przekonań, grzeszenie, popełnianie złych uczynków i życie, którego On nas nie uczy.
Możliwe, iż w pewien sposób my wszyscy zwątpiliśmy w niego niejednej nocy. Ale wierzę, że mamy jeszcze czas na poprawę, na życie miłe Jego sercu i gdy nadejdzie prawdziwy osąd, to zło, które było w nas, zostanie nam wybaczone.
