“Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”

Wielki Post to w Kościele katolickim tradycyjny czas rekolekcji. Od 2005 roku również portal Tezeusz organizuje wielkopostne rekolekcje w naturalnej dla siebie przestrzeni, czyli w Internecie. Tezeuszowe rekolekcje są przygotowywane przez grupę związanych z portalem osób, które na ogół pisują u nas regularnie rozważania niedzielne, prowadzą blog, zamieszczają swoje teksty. Są to osoby świeckie i duchowne, także przedstawiciele innych chrześcijańskich Kościołów. Z naszymi wcześniejszymi cyklami rekolekcji można zapoznać się, zaglądając na stronę Rekolekcji Tezeusza.

W tym roku również zapraszamy na Rekolekcje Wielkopostne Tezeusza, które będą się odbywały od 10 kwietnia do 24 kwietnia 2011, czyli podczas dwóch ostatnich tygodni Wielkiego Postu i zakończą się w Niedzielę Wielkanocną. Tegoroczne rekolekcje mają dla nas, katolików szczególny charakter. Poprzedzają one nie tylko święto Zmartwychwstania Pańskiego, ale także mającą nastąpić tydzień później beatyfikację Jana Pawła II. Dlatego jako myśl przewodnią wybraliśmy słowa z Pisma św.: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 P 1, 16; Kpł 11, 44). Zastanawiając się nad tekstami czytań biblijnych z poszczególnych dni okresu rekolekcyjnego oraz sięgając do encyklik i innych tekstów Jana Pawła II, spróbujemy poszukać naszych osobistych dróg świętości.

***

Świętość to oczywiście nie tylko „wyniesienie na ołtarze”, oficjalne uznanie za osobę wyjątkowo wartościową dla wspólnoty Kościoła. Jako chrześcijanie wiemy, że każdy z nas jest powołany do świętości i aby zrealizować to powołanie, wystarczy naśladować Jezusa. Podczas rekolekcji chcemy zastanowić się, co to naprawdę znaczy, co konkretnie mówią dziś do nas słowa Ewangelii, jak łączą się one z wydarzeniami naszego codziennego życia. Chcemy niejako sprowadzić ideał świętości na ziemię, aby nie wydawał się zbyt odległy, jakby przeznaczony tylko dla ludzi wielkich i niezwykłych. Święta, święty – to także ja i ty. Musimy tylko trochę wyżej postawić sobie poprzeczkę, nie wtapiać się programowo w szary tłum, nie stawiać na „normalność” i przeciętność, zrezygnować być może z etykiety „równego kumpla”. Nie da się ukryć, że prawdziwa świętość musi też mieć w sobie trochę szaleństwa. W tym tkwi jej trud i piękno.

Ankieta_ID=202195#

Na każdej stronie Tezeusza możecie przeczytać hasło „Chrześcijanie w świecie”. To znaczy, że ani nasza wiara ani nasza lepiej lub gorzej urzeczywistniana świętość nie może być naszą prywatną sprawą. Zastanowimy się więc nie tylko nad tym, jak dążyć do świętości poprzez modlitwę czy wprowadzanie ładu w relacje z bliskimi osobami. Spróbujemy również podjąć refleksję na temat tego, jak można być świętym, wykonując zawodowe obowiązki, zarabiając pieniądze i płacąc podatki, dźwigając ciężar odpowiedzialności za życie i zdrowie innych ludzi, angażując się w politykę i działalność społeczną.

Być może nasze tegoroczne rekolekcje zachęcą też niektórych z Was, aby uważniej przyjrzeć się życiorysom osób uznanych oficjalnie za święte. Warto, bo wówczas okaże się, że przed tymi ludźmi stawały wyzwania bardzo podobne do tych, z jakimi zmagamy się we własnym życiu. Nie same wyzwania decydują jednak o świętości, lecz dobro, jakie święty potrafi z nich ostatecznie wydobyć. Wszyscy pamiętamy chorobę, cierpienie i agonię Jana Pawła II, które przyniosły nadzieje milionom ludzi. Matka Teresa z Kalkuty, która nie potrafiła wybaczyć Bogu zła tego świata, pomogła tysiącom biedaków. Św. Ignacy Loyola, tworząc swój potężny zakon, musiał zapewnić środki na utrzymanie pierwszych jezuickich ośrodków, czyli po prostu radzić sobie z problemem sponsoringu. Św. Jan od Krzyża czy św. Faustyna pozostawili świadectwa doznawanych od Boga niezwykłych łask, choć spotykali się z okrucieństwem i podłością w najbliższym otoczeniu…

Jeżeli więc boli cię kręgosłup, jeżeli ciągle brakuje ci pieniędzy na najpotrzebniejsze rzeczy, jeżeli boisz się o przyszłość swoich bliskich, jeżeli czujesz wokół siebie nieprzyjazną atmosferę, jeżeli kłócisz się z Panem Bogiem o to, że stworzył taki niedobry świat, nie jest to jeszcze wcale powód, żeby rezygnować z dążenia do osobistej świętości. Fakty, które w życiu każdego z nas dobitnie świadczą o tym, jak często błądzimy i upadamy, nie powinny nas zrażać ani zniechęcać. Dopóki nie zaprzeczamy im, dopóki potrafimy powiedzieć sobie szczerze jak św. Paweł: „Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę” (Rz 7, 19) – świętość jest wciąż w naszym zasięgu.