Słowo Boże– najwłaściwszą prewencją
Skierowano atak medialny w Konferencję Episkopatu Polski, a szczególnie w Przewodniczącego KEP. W atmosferze takiej sensacji powstało wele faktów medialnych, a w nich niedomówień, chaosu myślowego.
Ci co wyprodukowali owe fakty nie porządkują tego chaosu medialnego, nie przepraszają osób pomówionych. Wydaje się, że poziom mentalny i kulturowy może być różny- odbiorców tych doniesień prasowych. Decyduje więc on o możliwości rozeznania, zrozumienia problemów-np: aspekt moralny, kulturowy, merytoryczny. Moim zdaniem. Szybkie, niesprawdzone oceny– w obszarze merytoryki i etyki, dają pole do rozprężenia moralnego w słowie i tekście, w konsekwencji działaniu.
Na tym tle. Wybrałam do analizy homilie Arcybiskupa, a wygłoszone między latami 2000 –2013. Moja koncentracja dotyczyła pedagogicznego spojrzenia na pracę wychowawczą/formacyjną Arcybiskupa wobec swoich Podopiecznych w wybranym przedziale czasowym. W tekstach szukałam treści nauk pasterskich, apostolskich Arcybiskupa w aspekcie relacji kapłan i ewangelizowany -zwłaszcza ci najmłodsi.
Tak, jest, stwierdzam to. Wiele myśli, refleksji, cytatów: z Ewangelii, odniesień literackich, nauk społecznych o człowieku oraz z doświadczeń historii świata, i historii życia postaci będących autorytetami moralnymi w życiu publicznym. W sposób jasny, klarowny, wyrazisty zostały skierowane nauki do Adresowanych osób.
To są również zobowiązania i nakazy, wg których mają postępować. Jest ukazany cel i obowiązek. Nauki te Arcybiskup kierował i kieruje– konsekwentnie– do seminarzystów, alumnów, kapłanów, wszystkich katolików –Tych, którzy powinni wiedzieć, że ich służba ewangeliczna/ewngelizacyjna jest zobowiązaniem, jak i tych– którzy obserwują. Deklarując powołanie, swoją służbę, ma być ona w każdej formie wyrazu-słowa, czynu– przykładem najwyższych wzorców moralnych i merytorycznych ; aby DOBRO człowieka było zawsze priorytetem. Szczególnie wobec dzieci i ich wolności w życiu– w pełni bezpieczństwa : w aspekcie psychicznym, fizycznym.Wyjątkowa to odpowiedzialność -zwłaszcza ze strony kapłanów, w ochronie niewinności dzieci –ich dobrostanu.
Biskupstwo – niebywale nobilitująca funkcja, wyjątkowe zadanie, najbardziej odpowiedzialna rola, jaką pełni Biskup-człowiek, na tej naszej ziemi. Być Kapłanem i Biskupem to właśnie takie zadanie w Kościele. Osoba najwyższego zaufania społecznego. I to jest niebywale zobowiązujące i nakazujące…być CZŁOWIEKIEM o najwyższym morale. Odpowiedzialność człowieka za swoje postępowanie –to czynnik oceniający tegoż człowieka.
Podstawę merytoryczną do omówienia problematyki, dały mi dwa dokumenty: Katechizm Kościoła Katolickiego oraz Instrukcja Redemptionis Sacramentum. To syntetyczne, jasne, wskazania do analizy każdego problemu, który nurtuje katolika. Pierwszym i najważniejszym czynnikiem hamującym zło jest profilaktyka. Prewencja staje się logicznym systemem chroniącym, niedopuszczającym do rozlania się zła.
Widzę to jako stałą pracę wychowawczą nad odpowiedzialnością złożonych przyrzeczeń i lojalności w ich realizacji (na najwyższym poziomie moralnym i merytorycznym). Widzę to jako lojalność zadań służby kapłańskiej –wobec biskupa miejsca i wobec nas wszystkich. Tak jak w znamiennych słowach z Apokalipsy św. Jana , które uświadamiają odpowiedzialność, wielkość i świętość służby apostolskiej :-,,(…) a imię Jego -na ich czołach ".
Na przykładzie analizowanych homilii, mam obraz systematycznej, konsekwentnej, wnikliwej pracy pasterskiej Arcybiskupa Józefa Michalika. Czujność pedagogiczna i nauka pasterska/wychowawcza -jest i była- kierowana stale na formację kapłańską młodych księży. Także odebrałam -z czytanych tekstów, wielką troskę Arcybiskupa o dobro naszego kraju, a przede wszystkim naszego społeczeństwa. Widzę tę pracę apostolską i wyrażam szacunek.