Zaprawdę powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi.
Powszechnie przyjęło się piętnowanie Judasza jako zdrajcy i faktycznie trzeba przyznać, że owym zdrajcą był, podobnie jak o wiele łagodniej traktowany przez wszystkich Piotr. On także wyparł się Chrystusa, zgodnie zresztą z jego przewidywaniami. "Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz".
Wiemy, że Jezus wiedział i mógł zapobiec tragicznym wypadkom, ale nie uczynił tego. Umarł za nas na krzyżu, umarł też za Judasza i Piotra – dla zbawienia wszystkich. Jego ofiara jest pięknym darem, umarł, aby móc nam dać życie.
Niestety, często zdajemy się nie doceniać poświęcenia Chrystusa. Jak grzeszyliśmy, tak grzeszymy. Coraz częściej obserwuję wypieranie się Go przez coraz większą ilość ludzi. Nawet nie mogę ich za to potępiać i wierzę, że On także nie skazałby ich od razu na potępienie, tak jak to czyni jednak spora grupa nadal wiernych Mu osób. Wierzę, że Jezus wybacza i każdy ma swoją szansę na odkupienie. Czyż choćby Piotr nie jest doskonałym przykładem?
Nie pozostaje nam nic innego, jak nie zapominać o Jego naukach, modlić się, pamiętać o apostolstwie i głosić dobra nowinę, mając ciągle w pamięci ludzką słabość, Jego miłosierdzie, a także nigdy nie mówić – nigdy, czego uczy nas też przypadek Piotra. Prawda jest bowiem taka, że wcześniej czy później większość z nas się Go wyprze, zrani w jakiś sposób. Może i czasami uda się nam, zbagatelizujemy nasz zły postępek, ale jednak… Warto ciągle mieć na uwadze to, co Jemu i sobie czynimy.
Warto chociaż przez moment zastanowić się nad tym, czy przypadkiem i my nie skazujemy Go na cierpienie. Warto pamiętać o własnej grzeszności.
