Myślę sobie, że jakby się tak złożyło, że musiałbym wyjechać z Kanady to jedną z wielu rzeczy, za którą tęskniłbym najbardziej, to amerykańska pizza. To dziwne, bo początkowo moje podniebienie przyzwyczajone do cieniutkiego, utrzymanego we włoskim stylu ciasta z odrobiną dodatków i koniecznie ziołowej oliwy, totalnie nie akceptowało ciężkiej, serowej pizzy, serwowanej tutaj.
Amerykańska pizza w Montrealu jest dla mnie symbolem tej kultury. Zaryzykowałbym stwierdzeniem, że 90% pizzerii to obskurne, totalnie wyzbyte poczucia gustu miejsca, które na potrzeby tego postu nazwałem pizz-budami. Pewnie dlatego pizza początkowo w ogóle mi nie smakowała. Do tej pory bardzo rzadko jem ją na miejscu („for here” w odróżnieniu od brytyjskiego „eating in”) i raczej zamawiam ze sobą (brytyjskie „take away”, tutejsze „to go”), lub po prostu zamawiam do domu. Pizza średnio smakuje w pizz-budzie ze stolikami i krzesłami trzeciego sortu. Kuchnia w takim miejscu jest dla mnie miejscem zagadką, a nad jej higieną nawet się nie zastanawiam. Myślę, że kuchnie lokalnych pizz-bud nie spełniają minimum zasad sanitarnych.
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
Zaniżone standardy sprawiają, że pizza jest tania. Duży kawałek pizzy z dwoma składnikami kosztuje dolara. Kawałka droższego jak $3 nie znalazłem. Wczoraj za dwa kawałki pizzy i butelkę wody (wymiennie z puszkę coli) zapłaciłem $4,50. W dostawie do domu zawsze druga pizza jest gratis. Co ciekawe, wszędzie różne rodzaje pizzy smakują tak samo, menu jest niemalże identyczne. Wyjątkiem jest jedna pizz-buda, która brzegi pizzy posypuje ziarenkami sezamu. Ogólnie rzecz biorąc, każdy wybiera najbliższą sobie pizz-budę.
Pizz-budy to migracyjna nisza. Obsługa w takich miejscach jak się już można domyślać, jest prosta. Zbytnie zastanawianie się nad wyborem nie ma sensu. Wszędzie jest tak samo. Kawałek lub dwa, do tego cola lub sprite, ewentualnie frytki.
Jak wszędzie są wyjątki. Pizz-budą, w której jest po prostu estetycznie, a pracownicy, jak na miejscowe standardy są bardzo mili, jest pizz-buda turecka. To jedyne miejsce, w którym jem na miejscu. Jest też inna na naszej dzielnicy, niedaleko metra, która serwuje pizze na pitach o różnej bazie przypraw i warzyw. Jest tam bardzo miło i obsługa bardzo się stara. Maja super czyste i ciekawe miejsce, którego pizz-budą już bym nie nazwał. Mają tam nawet dwie ogromne papugi, które są bardzo atrakcyjne. Ogólnie miejsce to spełnia wszelkie warunki konkurencyjności, no ale nie jest jednak montrealską pizz-budą. Nawet normalnej pizzy tam nie ma J To wszystko sprawia, że są bardzo niepopularni. Ja sam byłem tam może z dwa razy.
Dlaczego według mnie pizz-buda jest jednym z symboli Montrealu? Ona bardzo koreluje z jej przeciętnym mieszkańcem. Zwyczajnym, prostym, który tu mieszka i zna wszystkie najbliższe sobie pizz-budy, w których od czasu do czasu podjada tak zwyczajnie znany sobie kawałek pizzy. Żadna z osób , która opowiadała mi w Polsce o Kanadzie nie mówiła mi o zapyziałych pizz-budach, choc każda z nich, dość trafnie zresztą, o swobodach obywatelskich. Te dwie sprawy jednak mają ze sobą wiele wspólnego. Z kanadyjskiej swobody każda/y mieszkanka/iec korzysta na tyle, na ile potrafi. Tutejsza swoboda obejmuje tak szerokie spektrum, że staje się z perspektywy europejskiej nijakością. Takiej nijakości w Montrealu jest cała masa. Pizz-buda jest tylko jej jednym przykładem.
