Nie odkładać wiary na bok

 
Rozważanie na Środę V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1

Rekolekcje2015_black.jpg

Dzisiaj nie jest łatwo odważnie głosić swoją wiarę. Zagrożenie wypływające z możliwości utraty pracy, wykluczenia z danej społeczności, doznania kpin ze względu na swoją przynależność religijną potęguje się jakby ze zdwojoną mocą i to w realiach manifestowania szeroko pojętej wolności. W czasach, w których człowiek produkuje sprzęty nowoczesnej technologii, przejmuje władzę nad wybranymi procesami przyrodniczymi, a nawet uzurpuje sobie prawo do „produkcji” drugiego człowieka, pokusa „odłożenia wiary na bok” jest coraz większa. Rodzi się tu pewna zależność wskazująca, że im bardziej ludzie mogą wpływać na bieg wydarzeń, tym rzadziej są w stanie podejmować decyzje w świetle Słowa Bożego.

Bóg w różnych sytuacjach naszego życia przypomina o sobie tak, abyśmy ponownie swoje czyny ukierunkowali na Niego, przeciwstawiając się zgubnym trendom. Wokół spotykamy wiele przykładów osób, które potrafią „zaprotestować” przeciw szerzącej się samowoli, ale są i tacy, którzy porzucają słuszne wartości na rzecz własnego egoizmu.

O tym, że człowiek – wydawałoby się – w najprostszych sytuacjach dnia codziennego może przybrać różne postawy wobec pełnego troski działania Boga, mówi Pismo Święte. Pierwsza postać to król Achaz, który – można powiedzieć – szukał fortyfikacji, kierował się własną logiką. Polegał na sobie, przez co nie chciał zrezygnować z własnych planów (Iz. 7, 12). Druga postać – Maryja ucząca, jak pokonywać skłonność zabiegania o nas samych, by otworzyć się na miłość Boga. Maryja oddaje Bogu pierwsze miejsce, odrzuca zabiegi o własny prestiż. Wskazuje; byśmy pozwolili Bogu wejść w naszą ułomność i dokonać tego, czego człowiek sam z siebie dokonać by nie mógł (Łk 1,38).

Dzięki Maryi możemy zrozumieć, że aby dać się poprowadzić Bogu, należy wyeliminować świadomość odkupienia widzialnego przez dobra materialne. Tego właśnie – jak wskazuje prorok Izajasz – wymaga od nas Bóg: całkowitej i wyłącznej ufności w plany Stwórcy.

Tak rozumiane nawrócenie stanowi zachętę do traktowania Ewangelii jako „praktycznego przewodnika” w naszym życiu i do porzucenia myśli, że to my jesteśmy wyłącznymi budowniczymi swojej egzystencji. Ewangelia normalizuje relacje ze światem. Tylko dokonywanie wyborów w świetle Słowa Bożego pozwoli „poprawić nam nasze drogi i czyny” (por. Jr 7, 3).

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest także dobrą okazją, by w tajemnicy Wcielenia ujrzeć tajemnicę Zbawienia każdego z nas. By po raz kolejny przypomnieć sobie z pełną świadomością, że Jezus nadał naszemu życiu zbawczy wymiar, że doświadczając trudów i wyborów dnia codziennego, „uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze” (Hbr. 10,10). Tylko czy zbyt często nie zapominamy, że mądrości krzyża nie można pojąć intelektem, w oparciu o własne kalkulacje i siły oraz zaspokajanie przyziemnych pragnień?

Zwiastow_.jpg

Rekolekcje Wielkopostne 2014

Rozważania Rekolekcyjne

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code