Sztuka – mniej więcej po koniec wieku XIX – została oderwana od jakiejkolwiek teleologii; telos – niemniej tylko regulatywnym – dźwięku lub kolorystycznej impresji jest bycie najwyższą formą samego siebie; czyżby bowiem pojęcie sztuki było niepojmowalne dla ludzi odrzucających horyzont transcendencji? – Mielibyśmy wówczas do czynienia z dyskryminacją niewierzących w kategorii pojmowania przez nich est-etycznej głębi – nie mówiąc już o wybitnych, bezbożnych artystach. Jeśli ktoś czyni ze sztuki służkę teologii, nie jest w stanie zaznać zmysłowości dźwięku dotyczącego wyłącznie egzystencjalnej sfery ludzkiej cielesności – pojmując ciało nie tylko jako corpus, oczywiście. Każdego poruszają inaczej poruszone struny harmonii – nie dysponujemy odpowiednimi kryteriami wartościowania muzyki. Tak swoją drogą U2 to wspaniały zespół.
Sztuka jest ponad (co niekoniecznie musi oznaczać "poza") sferą sacrum i profanum; stanowi sferę absolutnej wolności człowieka i nie-człowieka.
Sztuka jest wolna – dla jednego stanowi głos Boga, dla innego – Diabła. Być może jest tylko usymbolizowanym krzykiem egzystencjalnych zmagań człowieka i istot mu podobnych.
Dla mnie w muzyce musi tkwić Diabeł; Muzyka musi mieć w sobie pieprz, dawać po dupie jak stare, dobre Bieszczady. Dopiero wtedy porusza mną do głębi – dopiero wtedy jestem w stanie zdobyć się na – swoiście pojęty – odruch miłości.
Założyciel Wołosatek, a mój przyjaciel, dokładnie się z tą tezą zgodził, kiedyśmy w Jego chacie w Beskidach pili wino, słuchając Jethro Tull czy innego King Crimson.
Sztuka jest wolna.
Sztuka – mniej więcej po koniec wieku XIX – została oderwana od jakiejkolwiek teleologii; telos – niemniej tylko regulatywnym – dźwięku lub kolorystycznej impresji jest bycie najwyższą formą samego siebie; czyżby bowiem pojęcie sztuki było niepojmowalne dla ludzi odrzucających horyzont transcendencji? – Mielibyśmy wówczas do czynienia z dyskryminacją niewierzących w kategorii pojmowania przez nich est-etycznej głębi – nie mówiąc już o wybitnych, bezbożnych artystach. Jeśli ktoś czyni ze sztuki służkę teologii, nie jest w stanie zaznać zmysłowości dźwięku dotyczącego wyłącznie egzystencjalnej sfery ludzkiej cielesności – pojmując ciało nie tylko jako corpus, oczywiście. Każdego poruszają inaczej poruszone struny harmonii – nie dysponujemy odpowiednimi kryteriami wartościowania muzyki. Tak swoją drogą U2 to wspaniały zespół.
Sztuka jest ponad (co niekoniecznie musi oznaczać "poza") sferą sacrum i profanum; stanowi sferę absolutnej wolności człowieka i nie-człowieka.
Sztuka jest wolna – dla jednego stanowi głos Boga, dla innego – Diabła. Być może jest tylko usymbolizowanym krzykiem egzystencjalnych zmagań człowieka i istot mu podobnych.
Dla mnie w muzyce musi tkwić Diabeł; Muzyka musi mieć w sobie pieprz, dawać po dupie jak stare, dobre Bieszczady
. Dopiero wtedy porusza mną do głębi – dopiero wtedy jestem w stanie zdobyć się na – swoiście pojęty – odruch miłości.
Założyciel Wołosatek, a mój przyjaciel, dokładnie się z tą tezą zgodził, kiedyśmy w Jego chacie w Beskidach pili wino, słuchając Jethro Tull czy innego King Crimson.
http://www.youtube.com/watch?v=1pIQ4nx3Cs4
Hulaj dusza, a zmysły niech goreją w rozpuście! To się tańcem zowie!
http://www.youtube.com/watch?v=cXNApZ2ALiQ
http://www.youtube.com/watch?v=tiYS0WG9hSo&feature=related YEAH!!!
–
–