GURU

Guru (określenia tego tego używa się często w odniesieniu do przywódców współczesnych ruchów religijnych i sekt) – słownik psychologii – Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków, 2005, praca zbiorowa.

                              Sekta może być grupą o różnej liczbie wyznawców. Może to być kilka osób ale może to być też kilka a zapewne i kilkaset tysięcy osób. Nie ulega jednak wątpliwości, że jeśli grono członków sekty nie jest zbyt liczne, to łatwiej w niej o osiągnięcie jednolitości myślenia, co sprzyja również szybkiemu powstawaniu więzi między członkami, usuwaniu rodzących się wątpliwości, umożliwia sprawną i całkowitą kontrolę. Jak podają znawcy tematu, jedną z najważniejszych cech sekty, jest jej zorganizowanie wokół GURU – nauczyciela, któremu zostaje przyznana wielka, niekiedy bezgraniczna, władza. Słowo GURU pochodzi z sanskrytu i oznacza „ czcigodny”. Określenie to dotyczy mistrza duchowego w braminizmie. Guru, to postać charyzmatyczna, czyli „ […] posiadająca łaskę nadzwyczajnych darów lub powołania, która dysponuje mocą szczególnego indywidualnego wpływu, magicznymi uzdolnieniami, osobistym kontaktem z Bogiem, męstwem, siłą ducha”.  Inaczej mówiąc, Guru to bardziej lub mniej charyzmatyczny lider, w którego wpatrzeni są wyznawcy. Swoją historię życia okrasza on barwnymi, fantastycznymi szczegółami. W ujęciu socjologicznym, termin „Guru” zakłada wiarę w to, że przywódca posiada szczególne przymioty (np. wyjątkowy dar prorokowania) i z tego powodu wyznawcy skłonni są darzyć go szczególnym zaufaniem. Charyzma Guru stanowi więc rodzaj aureoli okalającej jego osobę, ba… a nawet (jak niektórzy chcą widzieć) światła w którego kręgu wielu chce się znaleźć. To coś w rodzaju siły uderzającej w potrzeby psychospołeczne innych ludzi. Guru potrafi dobrze rozpoznawać te potrzeby. Człowiek obdarzony charyzmą przyciąga innych wyrazem oczu, gestami, sposobem wymowy. Charyzma wymusza podporządkowanie i posłuszeństwo. Maciej Szostak postrzega charyzmę „[…] jako coś jednoznacznie nieokreślonego, ale pozwalającego na nawiązanie psychicznego kontaktu – więzi psychologicznej służącej jej wykorzystaniu”.

Przywódca sekty dzięki posiadanej charyzmie staje się w oczach wyznawców sprawiedliwym sędzią, dobrym ojcem, troskliwym opiekunem, terapeutą i przyjacielem. Uzurpuje on sobie prawo do kontrolowania ludzkiego zachowania nawet na najsubtelniejszych poziomach sfer; rodzinnej, intymnej, duchowej. Jego wpływ z czasem staje się tak umocniony, że zyskuje on przyzwolenie na ingerencję w plany zawodowe, zainteresowania, kontakty towarzyskie – co nieuchronnie prowadzi do ich rozluźnienia a następnie zerwania i w konsekwencji do całkowitej zmiany dotychczasowego stylu życia jednostki.

Guru to człowiek, który decyduje co jest przedmiotem wiary, a co nie, guru podaje członkom jedynie prawdziwą i jedynie obowiązującą wykładnię przedmiotu wiary. Jego osoba, jego poglądy i jego działania nie podlegają żadnemu opisowi, żadnej krytyce, żadnej weryfikacji.

Wydaje on dyrektywy, jak należy traktować dotyczące grupy zjawiska świata zewnętrznego. Często decyduje (czy też chce decydować) o życiu prywatnym członków. Guru jest zawsze centrum życia swojej grupy.

Guru nie toleruje nikogo i bezceremonialnie rozprawia się z każdym kto mógłby stwarzać jakiekolwiek zagrożenie dla jego pozycji lidera w grupie, kto ośmiela się go krytykować, wytykać jego błędy.

Sekty i tzw. nowe ruchy religijne bywają niebezpieczne. Jest na to wiele dowodów i jest na ten temat obszerna literatura. To niebezpieczeństwo jest najczęściej złem które emanuje od stojącego na czele grupy GURU.

p.s.

Warto być czujnym.

– – – – – – – – – – – –

1. źródła: internet – materiał z książki „Fenomen sekt” Elżbiety Mudrak (Impuls 2007) ,

2. słownik psychologii – Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków, 2005, praca zbiorowa.