Powiadają, że milczenie jest złotem… To prawda i nie chodzi tylko o to, żeby czasem powstrzymać się przed wypowiedzeniem słów, które są zbędne bądź przed takimi, które mogą kogoś zranić. W dzisiejszej ciszy i w milczeniu chodzi o coś więcej, niż tylko bierne nieotwieranie ust i brak mszy w Kościele. W ciszy chodzi o słuchanie Boga i siebie samego.
Chciałbym Ci zaproponować, abyś znalazł czas na około pół godziny, usiadł i spróbował wytrwać przez te 30 minut w absolutnej ciszy. Oderwij się od świata, rodziny, znajomych i tego przedświątecznego zgiełku, hałasu. Pobądź sam na sam przed sobą i przed Jezusem. Najpierw wycisz się, poproś Ducha o światło, stań w obecności Pana (wyobraź sobie, że On patrzy na Ciebie), poproś, aby wszystkie Twoje myśli, decyzje, czyny były czyste, wolne, skierowane ku chwale i służbie Jezusowi. Poproś Go, aby nauczył Cię dostrzegać Jego działanie w czasie ciszy, samotności, smutku.
Zaangażuj wyobraźnię. Wyobraź sobie Jezusa, którego właśnie składają do grobu i przykrywają grób głazem. Trwaj z tym obrazem przez cały ten czas. Zapewniam Cię, że w czasie tej kontemplacji różne myśli, uczucia, stany będą się pojawiały w Tobie. Spróbuj się im przyjrzeć. Nie oceniaj ich, tylko po prostu przyglądaj się. Przyglądaj się Jezusowi.
Co czujesz, gdy patrzysz na Niego? Może zobacz tych ludzi, którzy składają ciało Jezusa do grobu. Co oni czują, czy coś mówią? Płaczą, krzyczą, a może po prostu wykonują swą powinność w ciszy? Może Ty też tam stoisz? Zobacz tych ludzi, którzy po pogrzebie odchodzą. Gdzie odchodzą? Mówią, co będą teraz robić?
Spróbuj na koniec porozmawiać z Jezusem o tym, co Cię najbardziej poruszyło i dotknęło w tej modlitwie. Na sam koniec odmów Ojcze nasz.
