4 czerwca 2012
2 P 1,1-7
Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza: Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego.
Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia wywołanego żądzą na świecie.
Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość.
Ps 91,1-2.14-15a.15bc-16
R: Tobie, mój Boże, ufam całym sercem.
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam».
„Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie,
osłonię go, bo poznał moje imię.
Będzie Mnie wzywał,
a Ja go wysłucham.
I będę z nim w utrapieniu,
wyzwolę go i sławą obdarzę.
Nasycę go długim życiem
i ukażę mu moje zbawienie”.
Ewangelia: Mk 12,1-12
Jezus zaczął mówić w przypowieściach do arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych: „Pewien człowiek założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał tłocznię i zbudował wieżę. W końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.
W odpowiedniej porze posłał do rolników sługę, by odebrał od nich część należną z plonów winnicy. Ci chwycili go, obili i odesłali z niczym. Wtedy posłał do nich drugiego sługę; lecz i tego zranili w głowę i znieważyli. Posłał jeszcze jednego, tego również zabili. I posłał wielu innych, z których jednych obili, drugich pozabijali. Miał jeszcze jednego, ukochanego syna. Posłał go jako ostatniego do nich, bo sobie mówił: «Uszanują mojego syna». Lecz owi rolnicy mówili nawzajem do siebie: «To jest dziedzic. Chodźcie, zabijmy go, a dziedzictwo jego będzie nasze». I chwyciwszy go zabili i wyrzucili z winnicy. Cóż uczyni właściciel winnicy? Przyjdzie i wytraci rolników, a winnicę odda innym. Nie czytaliście tych słów w Piśmie: «Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się kamieniem węgielnym. Pan to sprawił i jest cudem w oczach naszych»?” I starali się Go ująć, lecz bali się tłumu. Zrozumieli bowiem, że przeciw nim powiedział tę przypowieść. Zostawili więc Go i odeszli.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Jan Chryzostom (ok. Jedenasta homilia do 2 listu do Koryntian
„Chrystus zlecił nam posługę jednania” (2Kor 5,18). Paweł wskazuje wielkość apostołów, pokazując nam, jaka posługa im została powierzona, wskazując jednocześnie jaką miłością Bóg nam ukochał. Po tym, jak ludzie odmówili słuchania Tego, który został im posłany, Bóg nie rozgniewał się i nie odrzucił ich. Wytrwale wzywa ich osobiście i przez swoich apostołów…
„Bóg nam przekazał słowo jednania” (w. 19). Przychodzimy zatem, nie dla trudnego zadania, ale aby uczynić ze wszystkich ludzi przyjaciółmi Boga. Chociaż nie słuchali, mówi nam Pan, to nie przestawajcie ich wzywać, aż dojdą do wiary. To dlatego Paweł dorzuca: „więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem”…
Co można by porównać do tak wielkiej miłości? Po tym, jak odpłaciliśmy się zniewagami za dobro, zamiast nas ukarać, dał nam swojego Syna, aby nas pojednać ze sobą. Jednakże, zamiast pragnąc pojednania, ludzie Go wydali na śmierć. Bóg posłał innych ambasadorów, aby ich napomnieć i potem sam wstawiał się za nimi. To On zawsze prosił: „Pojednajcie się z Bogiem”. Nie mówi: „Pojednajcie Boga z wami”. To nie On nas odpycha; to wy nie chcecie być jego przyjaciółmi. Czy Bóg może odczuwać nienawiść?
za www.ewangelia.org
