Włodzimierz Szturc jest wieloletnim pracownikiem naukowym i dydaktycznym Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, w którym przeszedł kilka etapów poznawania humanistyki: od teatrologii, przez historię literatury, komparatystykę literacką po Katedrę Teatru. Wykłada również od wielu lat historię teatru, bywało, że także sztukę dramatopisarską w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Kształcił studentów i prowadził badania naukowe w różnych ośrodkach akademickich Europy, między innymi w Institut des Langues et Civilisations Orientales w Paryżu, w Universite Francais Rabelais, Tours – Orlean, współpracował z <Centre de Recherche sur l'Imaginaire w Grenoble, Fundacją Teatralną Frans Roggen w Gandawie, Królewskim Uniwersytetem w Belgii i Freie Universitat w Berlinie. Brał udział w wielu sympozjach i konferencjach w Polsce i poza jej granicami, wystawil kilka własnych projektów teatralnych (w Paryżu, Tours, Bruggii i Gandawie), jest autorem – jak dotąd – ośmiu dramatów, z których niektóre były wystawiane w teatrach repertuarowych. Brał udział w audycjach telewizyjnych (np. w Ogród sztuk, TVP 2) i w krakowskich programach kulturalnych. W roku 2002 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Nagrodzony przez Premiera Rzeczpospolitej Polskiej Jerzego Buzka na działalność w dziedzinie kultury.
Prof. dr hab.Włodzimierz Szturc opublikował wiele książek monograficznych oraz artykułów naukowych, esejów i tłumaczeń. Od dziesięciu lat jest członkiem komitetów naukowych i redakcyjnych zespołów badających – najogólniej rzecz ujmując – dziedzictwo antyku i starożytnego Wschodu w kulturze europejskiej od XVIII wieku do dnia dzisiejszego. Kierował badaniami mitów i mitologii (w aspekcie porównawczym) przynależnymi do Grantu KBN (Uniwersytet Jagielloński – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), jest członkiem rady naukowej serii Antyk Romantyków (Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną, Uniwersytet Warszawski – Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu) oraz komparatystycznego pisma Litteraria Copernicana.
Wśród książek napisanych przez Włodzimierza Szturca trzeba wymienić najpierw rozprawę doktorską Ironia romantyczna. Pojęcie, konteksty, granica (1992), habilitację Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku (1999) i książkę profesorską Archeologia wyobraźni (2001). To one wyznaczają podstawowe kierunki badań ich autora. Pozostałe – stanowią spoiwa głównego duktu (Osiem szkiców o ironii,1994; “Faust” Goethego. Ku antropologii romantycznej, 1996; O obrotach sfer romantycznych, 1997; Moje przestrzenie. Szkice o wraźliwosci ludzkiej, 2004) lub mają charakter podręczników akademickich pisanych po angielsku, jak A Short History of Polish Literature. Part Two, (1997) i francusku, jak Maurice Maetterlinck au la dialectique entre l’interieure et l’exterieure de l’homme (1996).Początek nowych badań kulturowych, wyznacza napisana wspólnie z Markiem Dybizbańskim (UAM, Poznan i Uniwersytet Opolski) książka Mitoznawstwo porównawcze (2006). Obecne prace Włodzimierza Szturca zmierzaja ku syntezom z dziedziny badań nad rytuałami, ceremoniami i mitami dalekich w czasie i przestrzeni kultur, antropologii maski oraz archeologii teatru. Pozostaje jednak wierny poezji i dramaturgii romantyków, zwłaszcza Juliusza Słowackiego i Cypriana Norwida, choć sięga najczęściej po to, co można nazwać archimitemem wielkich dzieł literatury światowej. Pracę nad nowymi zagadnieniami umozliwia mu znajomośc języków obcych, udział w wielu wyprawach w dalekie krainy (Mykeny, Delfy, Suza, Afryka i Indonezja) oraz ciągła otwartośc na inne punkty widzenia świata, różne religie i zachowania społeczne.
Teksty Włodzimierza Szturca na Tezeuszu
Apokalipsa Protestantów.
Życie i myśli doktora Georg…
Viwat Polonia! Viwat my!
Czy jest możliwa symbolika dobra?
FERTYCZNA PANI X
W bezruchu tautologii
Przestrzeń na musztardę
Święto Obdarowania
OCTOPUS IN AQUA!
