O nas

Dlaczego “Tezeusz”?

Spread the love

Dlaczego “Tezeusz”?

Z labiryntu życia nie ma wyjścia (jak tylko przez śmierć)

Tadeusz Różewicz

Fragment mitu o Tezeuszu

Tezeusz, przybywszy na Kretę, wszedł do labiryntu, ale z zamiarem zabicia Minotaura, który każdego roku żądał od Aten daniny z siedmiu dziewcząt i siedmiu chłopców. Ariadny oczywiście nie było w samym labiryncie. Tuż po pojawieniu się Tezeusza na dworze króla Minosa, księżniczka zakochała się w nim i, powodowana tą miłością, podarowała mu kłębek nici, który miał mu pomóc wydostać się bezpiecznie z labiryntu. W przeciwnym razie mógłby błąkać się w nim bez końca.

******

Życie każdego i każdej z nas rozgrywa się wewnątrz duchowo-egzystencjalnego labiryntu. Jednak w przeciwieństwie do jego potocznego znaczenia jako przestrzeni zagubienia i bezwyjściowości, postrzegamy go jako metaforę życia i jego środowiska, które dla nas jest wyzwaniem i zadaniem. Według nas labirynt wyraża złożoność i wielobarwność świata, staje się symbolem kształtowania się ludzkiego przeznaczenia i powołania, swoistą mapą najrozmaitszych powiązań i więzi z Innym.

Dlatego składa się on z trzech podstawowych wymiarów:
– świata, w którym żyjemy i podążamy w ciągłej wędrówce,
– kolei losu osoby ludzkiej, które są swoistą wypadkową zrządzeń Opatrzności i osobistej wolności
– relacji z Innym: drugim człowiekiem, Bogiem, społeczeństwem, ojczyzną itd.

Życie ludzkie to podsycane ogniem pragnień i tęsknot szukanie i przybliżanie się do celu, a nie jedynie bezradne błąkanie się na manowcach. Pojawiwszy się nagle na świecie, szukamy naszego zamieszkania – domu; pytamy się o sens naszego bycia teraz i w przyszłości; odkrywamy siebie jako istoty skierowane i otwarte na drugich. Jesteśmy podobni do Tezeusza, który mając do spełnienia misję, nie waha się narazić swego życia, a nawet poświęcić go dla dobra drugich. Gotów jest zmierzyć się z zawiłościami labiryntu, próbuje przedrzeć się przez jego zakamarki, aby dokonać bohaterskiego czynu, czyli zgładzić Minotaura.

Jednak to dzięki Ariadnie i jej miłości Tezeusz otrzymuje pomoc – kłębek nici, za sprawą którego powraca szczęśliwie z labiryntu. Gdyby na swej drodze nie spotkał Ariadny, być może zamknąłby się we własnej samowystarczalności, zdał całkowicie na siebie i w ten sposób przepadł na zawsze w krętych korytarzach labiryntu.

Pewnie wiele razy słyszeliśmy, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. My wierzymy, że dzięki wspólnocie życie ludzkie rozkwita w najpełniejszy sposób. Każdy z nas nie tylko potrzebuje Innego, ale też żyje dla Innego. Każdy i każda z nas to zarówno Tezeusz jak i Ariadna. Tylko we wspólnocie labirynt naszego życia nie stanie się bezdrożem, na którym utkniemy, dotknięci paraliżem różnych niemożności. Tylko razem będziemy mogli przejść bez uszczerbku przez najróżniejsze komnaty życiowego labiryntu.

Redakcja Tezeusza

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code