17 listopada 2016
Wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej, zakonnicy
Ap 5,1-10
Ja, Jan, ujrzałem na prawej ręce Zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie zapieczętowaną na siedem pieczęci. I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie? A nie mógł nikt – na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią – otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nikt nie znalazł się godzien, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć. I mówi do mnie jeden ze Starców: Przestań płakać: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci. I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi.
Ps 149, 1-2. 3-4. 5-6a i 9b
R: Tyś nas uczynił kapłanami Boga
Śpiewajcie Panu pieśń nową;
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują swym królem.
Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych,
chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.
Ewangelia: Łk 19,41-44
Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Benedykt XVI W prawdzie — pokój
Kto i co, w takim razie, może uniemożliwić nastanie pokoju? Pismo Święte, już w pierwszej księdze — Księdze Rodzaju — zwraca uwagę na kłamstwo wypowiedziane na samym początku historii przez zwierzę o rozdwojonym języku, które Ewangelista Jan nazywa „ojcem kłamstwa” (J 8,44). Kłamstwo jest także jednym z grzechów, o których mowa w końcowym rozdziale ostatniej księgi Biblii, Apokalipsy, która wyklucza kłamców z niebieskiego Jeruzalem: „na zewnątrz jest … każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje” (22,15). Kłamstwo powiązane jest z tragedią grzechu i jego przewrotnych konsekwencji, które wywierały i nadal wywierają druzgoczący wpływ na życie jednostek i narodów. Wystarczy pomyśleć o wydarzeniach ostatniego stulecia, w którym skrzywione systemy ideologiczne i polityczne celowo przekręcały prawdę, przynosząc wyzysk i zagładę niewypowiedzianych mas ludzi, uśmiercając całe rodziny i społeczności. Po takich doświadczeniach, jakże możemy nie przejąć się poważnie kłamstwami naszych własnych czasów, kłamstwami, które stają się szkieletem złowieszczych scenariuszy śmierci w wielu częściach świata. Wszelkie prawdziwe dążenie do pokoju musi wychodzić od uświadomienia sobie, że problem prawdy i nieprawdy dotyczy każdego człowieka; ma on decydujący wpływ na pokojową przyszłość naszej planety. Więcej…