18 lipca 2016
Mi 6,1-4.6-8
Słuchajcie, tego, co Pan powiedział: Stań, prowadź spór wobec gór, niech słuchają pagórki twego głosu! Słuchajcie, góry sporu Pańskiego, nakłońcie uszu, posady ziemi! Oto Pan ma spór ze swym ludem i oskarżać będzie Izraela. Ludu mój, cóżem ci uczynił? Czym ci się uprzykrzyłem? Odpowiedz Mi! Otom cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli wybawiłem ciebie i posłałem przed obliczem twoim Mojżesza, Aarona i Miriam. Ludu mój, wspomnij, proszę, co zamierzał Balak, król Moabu, a co mu odpowiedział Balaam, syn Beora? Co było od Szittim do Gilgal – żebyś poznał zbawcze dzieła Pańskie. Z czym stanę przed Panem, i pokłonię się Bogu wysokiemu? Czy stanę przed Nim z ofiarą całopalną, z cielętami rocznymi? Czy Pan się zadowoli tysiącami baranów, miriadami potoków oliwy? Czy trzeba, bym wydał pierworodnego mego za mój występek, owoc łona mego za grzech mojej duszy? Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?
Ps 50,5-6.8-9.16bc-17.21.23
R: Boże zbawienie ujrzą sprawiedliwi
„Zgromadźcie Mi moich umiłowanych,
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze”.
Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość,
albowiem sam Bóg jest sędzią.
„Nie oskarżam cię za twe ofiary,
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę z twego domu cielca
ani kozłów ze stad twoich.
Czemu wymieniasz moje przykazania
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności,
a słowa moje odrzuciłeś za siebie?
Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć?
Czy myślisz, że jestem do ciebie podobny?
Kto składa ofiarę dziękczynną, ten cześć Mi oddaje,
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie”.
Ewangelia: Mt 12,38-42
Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Piotr Chryzolog, Kazanie 3
Oto jak ucieczka proroka Jonasza daleko od Boga (Jon 1,3) zmienia się obraz prorocki, a to, co jest przedstawione jako nieszczęsna katastrofa, staje się znakiem Zmartwchwstania Pańskiego. Sam tekst historii Jonasza prefiguruje obraz Zbawiciela. Jest napisane że Jonasz „uciekł daleko od Pana”. Czy Pan sam, aby przybrać postać i oblicze ludzkie, nie uciekł od natury i wyglądu boskiego? Tak właśnie mówi apostoł Paweł: „On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi”(Flp 2,6-7). Ten, który jest Panem, przybrał postać sługi; żeby przejść niepostrzeżenie przez ten świat i zwyciężyć demona skrył się sam w człowieku… Bóg jest wszędzie: nie można od Niego uciec; aby być „daleko od Pana”. Nie w jakimś miejscu, ale w pewien sposób przez wygląd Chrystus schronił się w obliczu naszego poddaństwa, całkowicie przyjętego.
Tekst dodaje: „Jonasz wstał, aby uciec do Tarszisz. Zszedł do Jaffy… ”. Oto ten, który schodzi. „Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, kto z nieba zstąpił” (J 3,13). Pan zstąpił z nieba w stronę ziemi. Bóg zszedł do człowieka, wszechmoc zeszła do naszego poddaństwa. Ale Jonasz, który zszedł w stronę statku, musiał wejść na niego, by podróżować. Podobnie Chrystus, zszedłwszy do tego świata, wszedł, poprzez cnoty i cuda, do okrętu Jego Kościoła.
za www.ewangelia.org