4 czerwca, 2015
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Wj 24, 3-8
Mojżesz wrócił z góry i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: «Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy». Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił młodzieńcom synów Izraela złożyć ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców. Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: «Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni». Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów».
Ps 116B (115)
R: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
lub Alleluja.
Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
Hbr 9, 11-15
Bracia: Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką, to jest na tym świecie uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.
Ewangelia: Mk 14, 12-16
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?» I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?” On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym». Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Starożytny hymn na Wielką Sobotę
Dzisiaj kontemplowaliśmy na ołtarzu naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Dzisiaj karmiliśmy się rozżarzonym węglem z ołtarza, w którego cieniu śpiewają serafiny (Iz 6,2nn).
Dzisiaj usłyszeliśmy łagodny, lecz potężny głos, mówiący nam:
To ciało spala ciernie grzechu i oświeca duszę ludzką.
To ciało, którego dotknęła się kobieta cierpiąca na krwotok i została uwolniona ze swego kalectwa.
To ciało córka kobiety kananejskiej ujrzała i została uzdrowiona.
To ciało, do którego zbliżyła się grzesznica ze skruchą i została oczyszona z brudu swojego grzechu.
To ciało, które dotknął Tomasz i rozpoznał je, wołając: „Mój Pan i mój Bóg”.
To ciało, wielkie i wysokie, jest podstawą naszego zbawienia.
Kiedyś Ten, który jest Słowem i Życiem, powiedział:
„Ta krew została wylana za was na odpuszczenie grzechów”.
Piliśmy, umiłowani, krew świętą i nieśmiertelną.
Piliśmy, umiłowani, krew która wypłynęła z boku Pana, która leczy wszelką chorobę i uwalnia wszystkie dusze.
Piliśmy krew przez którą jesteśmy odkupieni.
Zostaliśmy odkupieni i pouczeni, zostaliśmy oświeceni.
Spójrzcie, bracia, jakie ciało spożyliśmy!
Spójrzcie, dzieci, jaka krew nas upoiła!
Spójrzcie na przymierze zawarte z naszym Bogiem i uważajcie na nie, bo przyjdzie dzień straszny, dzień sądu (por. 1 Kor 11,29).
Któż może wielbić tajemnicę łaski?
Zostaliśmy już uznani za godnych udziału w darze.
Strzeżmy się aż do końca, aby usłyszeć Jego błogosławiony, łagodny i święty głos:
„Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!” (Mt 25,34).
Umiłowani, celebrujemy cuda chrztu Jezusa (por. Mk 10,38).
Jego święte i ożywcze zmartwychwstanie,
przez które świat otrzymał zbawienie.
W nim oczekujemy szczęśliwego końca,
w łasce i życzliwości naszego Pana Jezusa Chrystusa:
Jemu cześć, chwała i uwielbienie.
