16 października 2015
Wspomnienie św. Jadwigi Śląskiej
Rz 4,1-8
Bracia: Zapytajmy, co zyskał Abraham, przodek nasz według ciała. Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi Pismo? „Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość”. Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie za łaskę, ale za należność. Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia, zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: „Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczyta grzechu”.
Ps 32,1-2.5.11
R: Tyś mą ucieczką i moją radością.
Szczęśliwy człowiek,
któremu odpuszczona została nieprawość,
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy,
a w jego duszy nie kryje się podstęp.
Grzech wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: „Wyznaję mą nieprawość Panu”,
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.
Cieszcie się i weselcie
w Panu, sprawiedliwi,
radośnie śpiewajcie
wszyscy prawego serca.
Łk 12,1-7
Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Niego, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach. Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Jean Pierre de Caussade, Zawierzenie się Boskiej Opatrzności
Kiedy prowadzi nas przewodnik w obcym kraju, w nocy, przez pola, bez wyraźnej drogi, według swojego zmysłu, nie pytając się nikogo o zdanie i nie odkrywając swoich zamiarów, to czy mamy inne wyjście jak się mu nie zawierzyć? Czemu służy przyglądanie się drodze, wypytywanie przechodniów, sprawdzanie mapy i konsultowanie podróżników? To nie jest zamiarem… przewodnika, który pragnie, by się zdać na niego; jego pragnieniem jest oddalenie niepokoju i nieufności duszy; chce on całkowitego zdania się na niego…
Działanie Boże jest całkiem dobre, nie pragnie ono być wzmacniane czy kontrolowane. Zaczęło się ono od początku stworzenia świata i od tamtej chwili daje nowe dowody, nie ogranicza swoich działań, jego twórczość nie wyczerpuje się. Tak, jak było wczoraj, jest i dzisiaj – to to samo działanie, które dostosowuje się do wszystkich momentów przez nowe efekty i rozwinie się na wieki.