8 października 2015
Ml 3, 13-20a
„Bardzo przykre stały się wasze mowy przeciwko Mnie” mówi Pan. „Wy zaś pytacie: «Cóż takiego mówiliśmy między sobą przeciw Tobie?» Mówiliście: «Daremny to trud służyć Bogu. Bo jakiż pożytek mieliśmy z tego, żeśmy wykonywali polecenia Jego i chodzili smutni w pokucie przed Panem Zastępów? A teraz raczej zuchwałych nazywamy szczęśliwymi, bo wzbogacili się bardzo ludzie bezbożni, którzy wystawiali na próbę Boga, a zostali ocaleni»”. Wtedy mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim dla dobra bojących się Pana i czczących Jego imię. „Oni będą moją własnością, mówi Pan Zastępów, w dniu, w którym będę działał, a będę dla nich łaskawy, jak jest litościwy ojciec dla syna, który jest mu posłuszny. Wtedy zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a krzywdzicielem, między tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy. Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki. A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego promieniach”.
Ps 1,1-2a.3 4 i 6
R: Błogosławiony, kto zaufał Panu.
Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Ewangelia: Łk 11,5-13
Jezus powiedział do swoich uczniów: Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: Przyjacielu, użycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przyszedł do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Hilary, O Trójcy, I, 37-38
Wiem dobrze, o Boże, Ojcze Wszechmogący: ofiarować się Tobie, aby wszystko we mnie… mówiło o Tobie jest głównym obowiązkiem mojego życia. Przyznałeś mi dar słowa, a nie może mi to przynieść większej rekompensaty niż zaszczyt służenia Tobie i pokazaniu światu, który nie wie i heretykowi, który zaprzecza, kim Ty jesteś – Ojciec jedynego Syna Bożego. Tak, naprawdę, to moje jedyne pragnienie! Ale potrzebuję wybłagać pomoc Twojego miłosierdzia, ażeby podmuch Twojego Ducha wypełnił żagle mojej wiary, wyciągnięte dla Ciebie, i żebym popłyną głosić wszędzie Twoje święte imię. Bo nie na darmo uczyniłeś tę obietnicę: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.
Ubodzy, błagamy o to, czego nam brakuje. Gorliwie przykładamy się do badania słów proroków i apostołów; pukamy do wszystkich drzwi, które nasza inteligencja znajduje zamknięte. Ale Ty jeden możesz wysłuchać naszych modlitw…; Ty jeden możesz otworzyć drzwi, do których pukamy. Zachęcasz trudne początki, utwierdzasz postępy i wzywasz nas do uczestnictwa w Duchu, który prowadził Twoich proroków i apostołów. W ten sposób nie nadamy ich słowom innego sensu niż ten, który mieli na myśli.
Daj nam zatem prawdziwy sens słów, światło rozumu, piękno wyrażania się, wiarę w prawdę. Daj nam łaskę wypowiedzenia tego, w co wierzymy…: że jest jeden Bóg Ojciec i jeden Pan, Jezus Chrystus.