XXII Tydzień Okresu Zwykłego,rok B1

sobota

Spread the love

5 września 2015

Kol 1,21-23
Bracia: Was, którzy byliście niegdyś obcy dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów Bóg pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze, ugruntowani i stateczni, a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, jej sługą stałem się ja, Paweł.

Ps 54,3-4.6 i 8
R: Bóg podtrzymuje całe moje życie.

Wybaw mnie, Boże, w imię swoje,
mocą swoją broń mojej sprawy.
Boże, słuchaj mojej modlitwy,
nakłoń ucha na słowo ust moich.

Oto mi Bóg dopomaga,
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę
i sławić Twe dobre imię.

Ewangelia: Łk 6,1-5
W pewien szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i, wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat? Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać. I dodał: Syn Człowieczy jest panem szabatu.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Św. Makary (? – 405), Homilie duchowe, nr 35

W prawie Mojżeszowym, które było cieniem rzeczy przyszłych (Kol 2,17), Bóg nakazał wszystkim wypoczynek i zakazał wszelkiej pracy w dniu szabatu. Ale ten był symbolem i cieniem prawdziwego szabatu, który jest przyznany duszy przez Pana… Bo Pan wzywa człowieka do odpoczynku, mówiąc mu: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). I wszystkim duszom, które Mu ufają i zbliżają się do Niego, daje odpoczynek, uwalniając je od myśli nieznośnych, przygnębiających i nieczystych. Dusze wtedy przestają czynić zło, świętują prawdziwy szabat, doskonały i święty – święto Ducha, w radości i z nieopisanym weselem. Oddają Bogu czysty kult, który Mu się podoba, bo pochodzi z czystego serca. To jest prawdziwy i święty szabat.

Błagajmy zatem Boga także i my, abyśmy weszli w ten spoczynek, wolni od myśli wstydliwych, złych i próżnych, oraz mogli służyć Bogu sercem czystym i świętować Ducha Świętego. Błogosławieni, którzy trwają w tym spoczynku.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code