17 luty 2015
Rdz 9,1-13
Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię. Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo powietrzne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia. Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie – upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego – o życie brata. [Jeśli] kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga. Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę. Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. Po czym Bóg dodał: A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią.
Ps 102,16-23.29
R: Bóg z wyżyn nieba spogląda na ziemię
Poganie będą się bali imienia Pana,
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
bo Pan odbuduje Syjon
i ukaże się w swym majestacie.
Przychyli się ku modlitwie opuszczonych
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to spisać dla przyszłych pokoleń,
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.
Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
popatrzył z nieba na ziemię,
aby usłyszeć jęki uwięzionych,
aby skazanych na śmierć uwolnić.
Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą
a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności.
By imię Pana głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,
kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.
Ewangelia: Mk 8,27-33
Potem Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: Za kogo uważają Mnie ludzie? Oni Mu odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków. On ich zapytał: A wy za kogo mnie uważacie? Odpowiedział Mu Piotr: Ty jesteś Mesjasz. Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.
***
Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
Niechaj mądrość stale kieruje naszymi ustami i sercem, niech język mówi to, co słuszne. Prawo zaś Boga twego niech będzie w sercu twoim. Dlatego powiada ci Pismo: “Będziesz o tym mówił spoczywając w swym domu, podążając drogą, kładąc się spać i wstając ze snu”. Mówmy więc o Panu Jezusie, albowiem On jest mądrością, On słowem, On Słowem samego Boga.
Napisane jest: “Otwórz swe usta na słowo Boga”. Bożym słowem oddycha ten, kto głosi Jego słowa i rozmyśla nad nimi. Mówmy o Panu zawsze. Kiedy mówimy o mądrości – On jest; gdy mówimy o cnocie, o sprawiediwości, o pokoju – On jest; kiedy o prawdzie, życiu i zbawieniu – On jest tym wszystkim.
Powiada Pismo: “Otwórz swe usta na słowo Boga”. Ty otwórz, On przemówi. Toteż Dawid mówi: “Będę słuchał tego, co we mnie mówi Pan”, a Syn Boży: “Otwórz twe usta, a wypełnię je”. Nie wszyscy wszakże zdolni są dostąpić pełni mądrości jak Salomon, nie wszyscy jak Daniel. Wszystkim jednak, według zdolności przyjęcia, dany jest duch mądrości; wszystkim, którzy wierzą. Jeśli uwierzysz, otrzymasz ducha mądrości.
Gdy zatem “przebywasz w domu swoim”, rozważaj zawsze i mów o Bożych sprawach. Przez “dom” możemy rozumieć “Kościół”; możemy też rozumieć nasze wnętrze, w którego głębi przemawiamy do siebie samych. Przemawiaj jednak z rozwagą, abyś nie popadł w grzech gadulstwa. Kiedy zasiadasz w domu, rozmawiaj z sobą, jak gdybyś miał się osądzać. Gdy “jesteś w drodze”, przemawiaj, abyś nigdy nie był bezczynny. Będziesz przemawiał w drodze, jeśli będziesz mówił w Chrystusie, albowiem Chrystus jest drogą. W podróży mów do siebie i mów do Chrystusa. Posłuchaj, jak mógłbyś doń przemawiać: “Chcę – mówi Pismo – by mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu”. Przemawiaj, o człowiecze, gdy kładziesz się spać, abyś nie zasnął w śmierci. Posłuchaj, jak masz wtedy mówić: “Nie użyczę snu moim oczom ani powiekom moim spoczynku, dopóki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla Boga Jakubowego”.
Gdy się ze snu budzisz i powstajesz, mów o Nim, abyś spełnił Jego polecenie. Posłuchaj, jak Chrystus budzi ciebie ze snu. Dusza twa mówi: “Głos mego Oblubieńca słyszę u moich drzwi”, a Chrystus: “Otwórz, siostro moja, oblubienico moja”. Posłuchaj, w jaki sposób obudzisz Chrystusa. Dusza mówi: “Proszę was, córki jerozolimskie, obudźcie i ożywcie w sobie miłość”. Miłością tą jest Chrystus.