26 września, 2014
Koh 3,1-11
Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono, czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich, czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju. Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili. Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.
Ps 144,1a.2abc.3-4
R: Błogosławiony Pan, Opoka moja
Błogosławiony Pan, Opoka moja.
On mocą i warownią moją,
osłoną moją i moim wybawcą,
moją tarczą i schronieniem.
O Panie, czym jest człowiek, że o niego się troszczysz,
czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz?
Do tchnienia wiatru podobny jest człowiek,
dni jego jak cień przemijają.
Ewangelia: Łk 9,18-22
Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: Za kogo uważają Mnie tłumy? Oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Jan Chryzostom, Homilia do „Ojcze, jeśli możliwe”: PG 51, 34-35
Kiedy zbliżała się chwila śmierci, Zbawiciel zawołał: „Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą” (J 17,1). A przecież Jego chwałą jest krzyż. Jakże zatem mógłby pragnąć uniknąć tego, o co prosił w innym momencie? Że Jego chwałą jest krzyż, uczy nas o tym Ewangelia, mówiąc: „Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony” (J 7,39). Oto sens tego słowa: łaska jeszcze nie została dana, ponieważ Chrystus jeszcze nie wstąpił na krzyż, aby pojednać Boga i ludzi. Bowiem to krzyż pojednał ludzi z Bogiem, który stworzył niebo i ziemię, który połączył ludzi z aniołami. On zburzył twierdzę śmierci, zniszczył moc demona, uwolnił ziemię od błędu, założył fundamenty Kościoła. Krzyż to wola Ojca, chwała Syna, rozradowanie Ducha Świętego On jest dumą świętego Pawła: „Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ga 6,14).
Za www.ewangelia.org