16 lipca, 2014
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel
Iz 10,5-7.13-16
To mówi Pan: Ach, ten Asyryjczyk, rózga mego gniewu i bicz w mocy mej zapalczywości! Posyłam go przeciw narodowi bezbożnemu, przykazuję mu, aby lud, na który się zawziąłem, ograbił i złupił doszczętnie, by rzucił go na zdeptanie, jak błoto na ulicach. Lecz on nie tak będzie mniemał i serce jego nie tak będzie rozumiało: bo w jego umyśle plan zniszczenia i wycięcia w pień narodów bez liku. Powiedział bowiem: Działałem siłą mej ręki i własnym sprytem, bom jest rozumny. Przesunąłem granice narodów i rozgrabiłem ich skarby, a mieszkańców powaliłem, jak mocarz. Ręka moja odkryła jakby gniazdo bogactwa narodów. A jak zbierają porzucone jajka, tak ja zagarnąłem całą ziemię; i nie było, kto by zatrzepotał skrzydłem, nikt nie otworzył dzioba, nikt nie pisnął. Czy się pyszni siekiera wobec drwala? Czy się wynosi piła ponad tracza? Jak gdyby bicz chciał wywijać tym, który go unosi, i jak gdyby pręt chciał podnosić tego, który nie jest z drewna. Przeto Pan, Bóg Zastępów, ześle wycieńczenie na jego tuszę. Pod jego świetnym wyglądem rozpali się gorączka, jakby zapłonął ogień.
Ps 94,5-10.14-15
R: Pan nie odrzuca ludu wybranego
Depczą Twój lud, o Panie,
uciskają Twoje dziedzictwo,
mordują wdowę i przybysza,
zabijają sieroty.
Mówią: „Pan tego nie widzi,
nie dostrzega tego Bóg Jakuba”.
Zrozumcie to, głupcy w narodzie,
kiedy zmądrzejecie bezrozumni?
Czy nie usłyszy Ten, który ucho wszczepił,
Ten, który stworzył oko, nie zobaczy?
Czy nie ukarze Ten, który napomina ludy,
który ludzi naucza mądrości?
Pan bowiem nie odpycha swego ludu
i nie porzuca swojego dziedzictwa.
Sąd zwróci się ku sprawiedliwości,
pójdą za nią wszyscy ludzie prawego serca.
Ewangelia: Mt 11,25-27
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Ireneusz z Lyonu, Przeciw herezjom, IV, 6, 4-7, 3
Oto, czego uczy nas Pan: nikt nie może poznać Boga, jeśli Bóg go o tym nie pouczy. Innymi słowy, nie możemy poznać Boga bez pomocy Boga. Ale Ojciec pragnie, abyśmy go znali… Syn, służąc Ojcu, prowadzi wszystko do doskonałości, od początku do końca, a bez Niego nikt nie może poznać Boga. Ponieważ Syn jest poznaniem Ojca… To dlatego Pan mówi: „Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić”. Słowo „objawić” nie oznacza tylko przyszłości, jakby Słowo rozpoczęło objawiania Ojca jedynie po narodzinach z Maryi, ale to słowo ma ogólny zasięg i dotyczy każdego czasu. Od początku Syn, obecny przy stwarzaniu, które sam formował, objawia Ojca tym wszystkim, którym Ojciec chce się objawić (por. Rz 1,20), kiedy zechce i jak zechce. We wszystkim i poprzez wszystko istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, jedno Słowo, jeden Duch i jedyne zbawienie dla tych wszystkich, którzy w Niego wierzą…
Syn objawia Ojca tym wszystkim, którym Ojciec pragnie się objawić, wedle „upodobania” Ojca… To dlatego Pan mówił swoim uczniom: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście” (J 14,6-7).
za www.ewangelia.org