Nowy Rok
Dzisiejsze Czytania
Może warto się zatrzymać…
Zofia Jaros
Oktawa Bożego Narodzenia dobiega końca, mamy pierwszy dzień Nowego Roku, może warto się zatrzymać… przypomnieć sobie treści, jakimi żyliśmy przez ostatnie dni, zachować, co zastanowiło i rozważać w swoim sercu; czynić tak, jak Maryja, Ta „najcenniejsza z całego stworzenia, z której jednej Stworzyciel wziął w dziedzictwo pierwociny naszej ludzkiej materii”*
Ciężko czasem się zatrzymać, wyłamać ze schematu wiecznie brakującego czasu, zastanowić chociażby, co dominuje – radość czy zmęczenie, bo to chyba pierwszy miernik ostatnio przeżytych dni…
Czy jak pasterze śpieszyliśmy do żłóbka? Po drodze pokonując labirynty codzienności, wzmożonych świętami i końcem roku obowiązków w domu i pracy – za nami realizacja całego spektrum potrzeb egzystencjalnych zaspakajanych począwszy od wózka z zakupami w markecie, po gromadzenie upominków dla bliskich, troskę o ciepło i atmosferę, chwile na zadumę, refleksję, rekolekcje, pojednanie z Bogiem i ludźmi…. Gdy już dotarliśmy do betlejemskiego żłóbka, co zobaczyliśmy?
Jakie wieści od żłóbka zaniesiemy światu?
Może warto się zatrzymać i u progu nowego roku wsłuchać w dzisiejsze Słowo Boże, usłyszeć kolejny raz i na nowo: nie jesteś niewolnikiem, lecz synem i dziedzicem. Pan chce cię błogosławić i strzec, chce rozpromienić nad tobą swe oblicze, chce cię otoczyć łaską i obdarzyć pokojem…
Słyszysz, to do ciebie, o tym, czego często świadomości i w co wiary potrzebujesz najbardziej… uwierzysz kruchej Dziecinie, takiej pełni czasów, takiemu ostatniemu Słowu Ojca…? Potrafisz?
“Nie marnujmy już energii na spory między chrześcijanami, czasem nawet w obrębie naszych własnych wyznań! Spotykajmy się częściej w obecności Boga na słuchaniu Słowa, w ciszy i uwielbieniu”**
Może warto się zatrzymać… choćby z 40 tysiącami uczestników “pielgrzymki zaufania przez Ziemię”, zatrzymać się, by dostrzec w sobie odrobinę Betlejem czy Genewy…
Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, ucz nas ciszy i uwielbienia.
*św. Jan Damasceński
** br. Alois
