27 września, 2013
Wspomnienie św. Wincentego a Paulo, prezbitera
Ag 1,15b-2,9
W drugim roku [rządów] króla Dariusza. Dnia dwudziestego pierwszego siódmego miesiąca Pan skierował te słowa do proroka Aggeusza: Powiedzże to Zorobabelowi, synowi Szealtiela, namiestnikowi Judy, i arcykapłanowi Jozuemu, synowi Josadaka, a także reszcie ludu: Czy jest między wami ktoś, co widział ten dom w jego dawnej chwale? A jak się on wam teraz przedstawia? Czyż nie wydaje się wam, jakby go w ogóle nie było? Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu – wyrocznia Pana – nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały lud ziemi! – wyrocznia Pana. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, wyrocznia Pana Zastępów. Zgodnie z przymierzem, które zawarłem z wami, gdyście wyszli z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was; nie lękajcie się! Bo tak mówi Pan Zastępów: Jeszcze raz, [a jest to] jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd. Poruszę wszystkie narody, tak że napłyną kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom, mówi Pan Zastępów. Do Mnie należy srebro i do Mnie złoto – wyrocznia Pana Zastępów. Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej, mówi Pan Zastępów; na tym to miejscu Ja udzielę pokoju – wyrocznia Pana Zastępów.
Ps 43,1-4
R: Zaufaj Panu, On jest twoim Zbawcą
Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie
i broń mojej sprawy przeciwko ludowi, nie znającemu litości,
wybaw mnie od człowieka
podstępnego i niegodziwego.
Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją,
dlaczego mnie odrzuciłeś?
Czemu chodzę smutny
i prześladowany przez wroga?
Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą,
niech one mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest moim weselem i radością,
i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże mój, Boże.
Ewangelia: Łk 9,18-22
Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: Za kogo uważają Mnie tłumy? Oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Jan Chryzostom, Homilie do Ewangelii św. Mateusza, nr 54, 1-3
„Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili”. Skąd ten rozkaz? Aby, jak tylko oddalony zostanie przedmiot skandalu, dokonane krzyż i Męka, odsunięta wszelka przeszkoda, mogąca odwrócić tłum od wiary w Niego, dokładne poznanie tego, kim jest, mogło się głęboko i na zawsze wryć w serca. Jego moc nie zalśniła jeszcze w sposób jaśniejący. Zanim apostołowie nie zaczęli o Nim głosić, On czekał, aby oczywistość prawdy i autorytet faktów mogły potwierdzić ich świadectwo.
Ponieważ jedną rzeczą jest oglądanie Go teraz, jak mnoży cuda w Palestynie, potem wydany prześladowaniom i obrazom – a krzyż miał nastąpić po tych zjawiskach; a inną było oglądanie, jak jest adorowany, jak w Niego wierzy cała ziemia, jak jest uratowany od złego traktowania, którego kiedyś doświadczył. Oto dlaczego zaleca im, aby nic nikomu nie mówili… Jeśli apostołowie, którzy byli świadkami cudów, którzy uczestniczyli w tylu niewyrażalnych tajemnicach, nie potrafili przyjąć jednego słowa dotyczącego Męki, z Piotrem, ich zwierzchnikiem (Mt 16,22) na czele, to co by pomyśleli zwykli śmiertelnicy? Usłyszawszy, że Jezus był Synem Bożym, co sądziliby, widząc Go oplutym i przybitym do krzyża? I to przed przybyciem Ducha Świętego, kiedy nie znano jeszcze przyczyny tych tajemnic?
za www.ewangelia.org