13 maja, 2013
Dz 19,1-8
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę? A oni do niego: Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty. Jaki więc chrzest przyjęliście? – zapytał. A oni odpowiedzieli: Chrzest Janowy. Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa – powiedział Paweł. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.
Ps 68,2-7
R: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi
Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany,
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.
Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.
Ewanelia: J 16,29-33
Uczniowie rzekli do Jezusa: Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś. Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego “O Duchu Świętym”
“Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody życia, wytryskującej ku życiu wiecznemu”. Nowy to rodzaj wody, żywej i wytryskującej. A tryska ona na tych, którzy są tego godni. Dlaczego Chrystus łaskę Ducha Świętego określa mianem wody? Dlatego że wszystko istnieje dzięki wodzie. Woda daje życie roślinom i zwierzętom, spada z nieba w postaci deszczu. Woda ma zawsze tę samą postać, a jej działanie jest różnorakie: inne skutki w palmach, inne w krzewie winnym, i w całej naturze daje się odczuwać jej wpływ, a jest on zawsze ten sam. Także i deszcz jest zawsze taki sam, a tylko każde ze stworzeń otrzymuje go stosownie do swoich potrzeb i dla każdego z nich ten deszcz jest z osobna zbawienny.
Podobnie Duch Święty: jeden i ten sam, niepodzielny, udziela swej łaski każdemu tak, jak chce. Schnące drzewo, gdy otrzyma wodę, wypuszcza pędy. Tak samo grzesznik przyniesie owoce sprawiedliwości, gdy uczyniwszy pokutę, stanie się godny daru Ducha Świętego.
Jeden i ten sam Duch Święty działa w różny sposób z woli Boga i w imię Chrystusa. Jednemu udziela daru mądrości słowa, innego oświeca natchnieniem proroczym; temu daje moc wyrzucania złych duchów, tamtemu łaskę tłumaczenia Pisma. On wzmacnia darem wstrzemięźliwości, On nakłania serca do miłosierdzia, zachęca do postów i uczy wytrwania w ascezie życia. Za Jego natchnieniem dusza odrywa się od rzeczy ziemskich i jest gotowa na męczeństwo. Słowem, za każdym razem Duch Święty objawia się inaczej, ale zawsze pozostaje jeden i ten sam. Jest bowiem napisane: “Wszystkim objawia się Duch dla wspólnego dobra”.
Duch Święty zstępuje łagodnie i pełen dobroci; jest także pełen słodyczy i świeży jak miła wonność, a Jego jarzmo jest nader lekkie. Jego nadejście poprzedzają przebłyski światłości i wiedzy. On sam zaś przychodzi jako Duch Chrystusa, przejęty tym samym pragnieniem, by zbawiać, uzdrawiać, pouczać i upominać, wzmacniać i pocieszać, wlewać światło w duszę tego, kto Go przyjmuje, a poprzez niego oświecać także innych.
Kiedy słońce ukaże się temu, który do tej pory pozostawał w ciemnościach, ujrzy on w jego blasku wyraźnie to wszystko, co dotychczas było ukryte w cieniu. Podobnie i ten, którego Duch Święty raczył oświecić, odkrywa to, co dotąd nie było mu znane, bo jego umysł dostąpił wyniesienia ponad granice ludzkiego poznania.