14 września 2012
Święto Podwyższenia Krzyża świętego
Lb 21,4b-9
W owych dniach podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.
Ps 78,1-2.34-38
R: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Słuchaj, mój ludu, nauki mojej,
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Do przypowieści otworzę me usta,
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.
Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali,
nawróceni garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką,
że Bóg najwyższy jest ich Zbawicielem.
Lecz oszukiwali Go swymi ustami
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne,
w przymierzu z Nim nie byli stali.
On jednak będąc miłosierny
odpuszczał im winę i nie zatracał,
gniew swój często powściągał
i powstrzymywał swoje wzburzenie.
Flp 2,6-11
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca.
Ewangelia: J 3,13-17
Jezus powiedział do Nikodema: Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Andrzej z Krety, Homilia 10 na Podwyższenie Krzyża świętego
Czcimy uroczyście krzyż święty, który rozproszył ciemności i przywrócił światło. Czcimy uroczyście krzyż święty i wraz z Ukrzyżowanym jesteśmy podniesieni ku wysokościom, aby pozostawiwszy za sobą ziemię wraz z jej grzechem mieć udział w tym, co jest w górze. To właśnie przynosi nam krzyż, a ten, kto go posiada, posiada skarb. Słusznie nazwałbym skarbem to, co z imienia i w rzeczywistości jest najznamienitsze ze wszystkich dóbr; który zawiera w sobie całe nasze zbawienie, przez który jest nam ono przywrócone i w którym pokładamy całą naszą nadzieję.
Bez krzyża Chrystus nie zostałby ukrzyżowany, bez krzyża życie nie zostałoby do niego gwoździami przybite, a wtedy z Jego boku nie wypłynęłaby krew i woda, źródła nieśmiertelności, obmywające świat. Wtedy też nie zostałby zniszczony zapis dłużny ciążącego na nas grzechu, nie dostąpilibyśmy wolności ani też cieszyli się z drzewa życia i raj nie stałby nam otworem. Bez krzyża śmierć nie zostałaby powalona ani też otchłań pozbawiona swego łupu.
Krzyż zatem jest wielką i cenną rzeczą. Jest czymś wielkim, bo wielkie dobro przez niego się stało i tym większe, że wielka jest zasługa cudów i cierpień Chrystusa. Jest cennym, gdyż jest pomnikiem męki i zwycięstwa Chrystusa; męki z powodu dobrowolnie wycierpianej na nim śmierci, a zwycięstwa, bo przezeń diabeł został obezwładniony i wraz z nim śmierć pokonana, potęga piekieł została zniszczona i krzyż stał się zbawieniem dla całego świata.
Dlatego krzyż jest chwałą i wywyższeniem Chrystusa, jest pożądanym kielichem i kresem cierpień za nas poniesionych. Sam Chrystus mówi o tej chwale krzyża: “Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony i Bóg zaraz Go uwielbi”. I jeszcze mówi Chrystus: “A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał”. I mówi także: “Ojcze, uwielbij imię Twoje”. “Wtem rozległ się głos z nieba: I uwielbiłem, i znowu uwielbię”. Jest tu mowa o chwale, która nań przyszła przez wywyższenie krzyża. A że krzyż jest wywyższeniem Chrystusa, wynika to z Jego własnych słów: “A Ja, gdy zostanę nad ziemią wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie”. Oto tak właśnie krzyż jest chwałą i wywyższeniem Chrystusa.