4 września 2012
1 Kor 2,10b-16
Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych. A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony. Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.
Ps 145,8-14
R: Pan sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach
i we wszystkich dziełach swoich święty.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają,
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Ewangelia: Łk 4,31-37
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy. A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy; Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego! Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą. I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Z dzieła Tomasza a Kempis O naśladowaniu Chrystusa, ks. 3, 14
Jak grzmot przetaczają się nade mną twoje sądy, o Panie, bojaźnią i lękiem zadrżały me kości i przerażenie ogarnęło moją duszę. Stoję jak porażony i patrzę, “bo i niebiosa nie są dość czyste przed Tobą”. Nawet “i w swoich aniołach dostrzegłeś braki” i nie oszczędziłeś ich, cóż więc stanie się ze mną? “I gwiazdy pospadały z nieba”, czegóż więc mogę oczekiwać ja, który jestem prochem? Jakże nisko upadli ci, których czyny wydawały się chwalebne; a widziałem i takich, którzy pożywali chleb aniołów, później zaś rozkoszą dla nich stał się pokarm dawany wieprzom.
Nie będzie więc światłości, jeżeli Ty, Panie, rękę swą usuniesz; na nic wszelka mądrość, gdy rządzić przestaniesz; na nic wszelka moc, jeżeli Ty jej nie podtrzymasz. Pozostawieni samym sobie pogrążamy się i giniemy, ale gdy się przybliżasz, powstajemy i pozostajemy przy życiu. Jakże jesteśmy chwiejni, ale Ty nas umacniasz; jakże jesteśmy letni, ale Ty nas ogarniasz płomieniem.
Wszelka próżna chwała gaśnie w obliczu niezgłębionych Twoich sądów, bo czymże jest przed Tobą wszelkie ciało? “Czyż może powstawać glina przeciwko temu, który ją ulepił?” Czyż może mieć próżne upodobanie w sobie ten, którego serce jest prawdziwie poddane Bogu? I cały świat nie wzbije w pychę tego, którym zawładnęła prawda; żadne pochlebstwa nie poruszą tego, którego cała nadzieja jest w Bogu. Niczym są ci, którzy przemawiają, przeminą wraz z dźwiękiem swyeh słów, natomiast prawda Pańska trwa na wieki.