27 lipca, 2012
Jr 3,14-17
Pan mówi: Wróćcie, synowie wiarołomni, bo jestem Panem waszym i przyjmę was, jednego z każdego miasta, dwóch z każdego rodu, by zaprowadzić na Syjon. I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie. A gdy się rozmnożycie i wydacie liczne potomstwo na ziemi w tamtych dniach – wyrocznia Pana – nikt nie będzie już mówił: Arka Przymierza Pańskiego! Nikt już nie będzie o niej myślał ani jej wspominał, odczuwał jej braku, ani też nie uczyni nowej. W tamtych czasach Jerozolima będzie się nazywała Tronem Pana. Zgromadzą się w niej wszystkie narody w imię Pana i nie będą już postępowały według zatwardziałości swych przewrotnych serc.
Ps: Jr 31,10-12ab.13
R: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce
Słuchajcie, narody, słowa Pana,
głoście na dalekich wyspach i mówcie:
„Ten, co rozproszył, zgromadzi Izraela
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.
Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Ewangelia: Mt 13,18-23
Jezus powiedział do swoich uczniów: Posłuchajcie, co znaczy przypowieść o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Padre Pio z Pietrelciny, Ep 3, 579; CE 54
Postępuj z prostotą na drogach Pana i nie martw się. Znienawidź twoje wady, ale spokojnie, bez wzburzenia ani niepokoju. Musisz byś cierpliwy wobec nich i wyciągać korzyści dzięki świętej pokorze. Jeśli brakuje ci cierpliwości, twoje niedoskonałości wzrosną, zamiast zniknąć. Bo nic tak nie wzmacnia naszych wad jak niepokój i obsesja pozbycia się ich.
Uprawiaj twoją winnicę zgodnie z Jezusem. Do ciebie należy zadanie usunięcia kamieni i wyrwania cierni. Do Jezusa – sianie, sadzenie, uprawa i podlewania. Nawet w twojej pracy to ciągle On działa. Bo bez Chrystusa nic nie możesz zrobić.
za www.ewangelia.org