Chwile wytchnienia

Lato jest czasem szabatu

Spread the love

Lato jest czasem Szabatu

Redakcja Tezeusza

Letnie miesiące wytrącają nas z rutyny codzienności. Wyjeżdżamy na wakacje, urlopy, do letniej pracy, za granicę. Robimy rzeczy, na które przez cały rok nie mieliśmy czasu. Jeśli sami nie możemy wyjechać nasłuchujemy i oglądamy, co robią inni, by przynajmniej w ten sposób wyrwać się nieco z monotonii całorocznych zmagań. Lato jest dla nas wielką szansą: nadzieją na regenerujący odpoczynek, ożywienie rodzinnych i przyjacielskich więzi, przeżycie przygody, spotkań z nowymi ludźmi i miejscami. To właśnie latem często powstają nowe życiowe projekty, wybuchają nowe marzenia, rodzi się niezapomniana miłość.

Bywa, że lato okazuje się czasem frustracji: nie mamy czasu i pieniędzy na odpoczynek, pracujemy w upałach dla innych, a zamiast wakacyjnej przygody przeżywamy nudę czy irytację. I źle nam ze sobą i bliskimi. Jednak często, aby odpocząć trzeba najpierw zmierzyć się z inną przeszkodą. Jest nią iluzoryczne przekonanie, że cały świat stoi na naszej głowie. Niełatwo więc wypuścić z rąk wiele spraw, od których, jak sądzimy, zależy nasze być lub nie być. Zawsze jest przecież coś do zrobienia i do załatwienia. Poddając się tej pokusie możemy zapomnieć, że do naszego życia wprasza się równie ważny czas nabierania dystansu do siebie, czas refleksji, prostego i spokojnego kontaktu nie tylko z szeroko pojętą techniką, lecz chociażby z przyrodą, która relatywizuje i upraszcza wiele naszych trosk i niepokojów.

Wypoczynek wymaga odwagi, gdyż na najgłębszym poziomie lato wydaje się być przede wszystkim zaproszeniem do przeżycia spotkania z Tajemnicą. W inny sposób niż tego zwykle doświadczamy. Bardziej intensywnie, ale zarazem w większej prostocie. Chodzi o pobycie z samym sobą, z innymi i Bogiem na głębszym i bardziej kontemplacyjnym poziomie, na którym nie jesteśmy zainteresowani produkowaniem i wytwarzaniem. Jest to poziom bycia, gdzie odsłaniamy się najpierw wobec siebie samych, a potem przed innymi takimi, jakimi jesteśmy.

Lato jest czasem szabatu. Czasem świętowania i oddawania czci Stwórcy. Nasza ludzka radość życia i odpoczynku, cieszenie się pięknem i bliskością z innymi jest sposobem chwalenia Boga i udziałem w Jego stwórczej radości. Odpoczynek ma sens, nie tylko dlatego, że przywraca nam siły do życia i pracy, ale głównie dlatego, bo pozwala nam z hojniejszą wdzięcznością cieszyć się darem Bożej miłości obecnej w pięknie całej rozpromienionej słońcem rzeczywistości.

Redakcja Tezeusza życzy każdej i każdemu z Was dobrego odpoczynku, pięknych chwil bliskości i kontemplacji. Zaryzykujmy opuszczenie na chwilę naszego bezpiecznego i oswojonego świata, w którym żyjemy na co dzień. Dajmy się zaskoczyć Innemu, które chce wyszeptać latem sekret Życia.

Dodaj komentarz

Zobacz także:

Dariusz Piórkowski SJ Sens odpoczynku
Życie ludzkie przypomina cykl następujących po sobie przeciwieństw. Troski i niepokoje przeplatają się w nim z radościami i sukcesami. Trud i pracę przerywają okresy odpoczynku i relaksu. Współgranie tych elementów jest jednak konieczne, aby życie zachowało właściwą sobie równowagę. Więcej…

Małgorzata Łukasiewicz Nie ma jak podróż
Tu po prostu jesteśmy – żeby znaleźć się tam, trzeba wyruszyć w drogę. Co też robimy, od samego początku: podróżujemy. Między tu a tam rozciąga się podróż. Więcej…

Vincent J. Genovesi SJ Filozofia Playboy’a
Czystość to przede wszystkim uczciwość seksualna, to znaczy czystość zakłada, iż nasze fizyczne relacje prawdziwie wyrażają stopień osobistego zaangażowania łączącego dwoje ludzi. A zatem dwoje ludzi w swojej relacji seksualnej nie powinno przekraczać poziomu adekwatnego do zaangażowania, jakie faktycznie między nimi istnieje. Więcej…

Jacek Prusak SJ Czy miłość może być niebezpieczna?
Eros to siła pożądania, tęsknoty i namiętności, skierowana na spotkanie i “scalenie się” z drugą osobą. Dominuje on w stanie “bycia zakochanym”, może, ale nie musi, zawierać w sobie aspekt przyjemności seksualnej i miłości zmysłowej.  Agape i eros powinny pozostawać w harmonii, czasami jednak muszą ze sobą “negocjować”.  Więcej…

Tomasz Merton Twórcza cisza
Jedynie w ciszy możemy dojść do zgody z wewnętrznym “ja”. Dlatego właśnie należy wybierać ciszę. W ciszy możemy wyznać i stanąć wobec przepaści między głębią naszego istnienia, którą konsekwentnie lekceważymy, a jego powierzchnią, która jest niewierna naszej własnej rzeczywistości. Więcej…

Zbigniew Nosowski Mistyka codzienności
Codzienność. Wielu od niej ucieka, bo często jawi się nam jako szara, monotonna, nużąca, płaska, nudna i beznadziejna. A tak by się chciało zajmować czymś wielkim, znaczącym, ciekawym i sensownym. Więcej…

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code