Witam ponownie

Zabieram się do uporządkowania mojej twórczości (jakkolwiek szumnie to brzmi) wracając do wierszy publikowanych lub tylko stworzonych pod auspicjami Jeleniogórskiego i Zgorzeleckiego Klubu Literackiego gdzie dane mi było debiutować jedenaście lat temu. Proszę Szanownych Czytelników o śmiały dialog jeśli pragną się Państwo podzielić uwagami na temat mojego pisania. Mam nadzieję, że poezja choć mniej już popularna ciągle znajduje swoich wiernych i mądrych odbiorców.

Impresje: 36

Cisza w kościele, jakby z dala

cichy pomruk modlitwy

za zbawienie świata.

 

A Chrystus z krzyża woła

– Nie wy mieliście umierać!

 

Chrystusów pułki, bataliony

zastygłe w krzyku

Umierającego.

 

Wyciągnął dłoń zranioną

On przeżył.

Jedyny.

 

 

 

 

 

8 Comments

  1. 3adwersarz

    słuchajmy poetów

    Pani Joanno, prosi Pani o śmiały dialog , a na swoim logo wygląda Pani na nieśmiałą osobę, wyglądającą zza rozbitego okna. Nie wiem, jak zacząć rozmowę …. czy to wypada … .Ale wczoraj wieczorem zajrzałem na strony Strumienie . Znalazłem ciekawe teksty, a wśród nich dekalog … Uratowała mnie Pani przed pisaniem kolejnego tekstu w komentarzach.

    pozdrawiam

    Antoni

     
    Odpowiedz
  2. kraina-deszczowcow

    Drogi Panie Antoni!

    Nieśmiała owszem bywam 🙂 jak kazdy chyba autor wystawiający swoje prace na widok publiczny. Natomiast bardzo mnie cieszą rozmowy i dyskusje bo tylko tak mogę porozumiewać się z czytelnikami, prawda? Poza tym ja generalnie lubie sobie ”pogadać” dlatego też serdecznie do pogawędki zapraszam i to wcale nie zza zaslony 😉

    Muszę przyznać się, że z rzadka teraz zaglądam na Strumienie ale to tylko z braku czasu a może bardziej z małej rozciągliwosci doby.

    Pozdrawiam serdecznie

    Joanna

     
    Odpowiedz
  3. 3adwersarz

    kochajmy artystów

    Pani Joanno, przypomniała Pani, że oprócz prozy życia jest jeszcze poezja. Poraz pierwszy odwiedziłem Strumienie – szukając Pani wierszy.  Podobały mi się oprócz wierszy rady -przykazania dla poetów. Pozwolę sobie przytoczyć niektóre myśli w swojej wersji językowej –  W poezji wyrażamy odruchy własnego serca.Gdy nie pamiętasz modlitw – napisz swoją. Nie wstydź się swojej szczerości,/nawet, jak jesteś facetem/.Poczuj się wolny  w wyznaniu.

    Znalazłem myśl, którą dedykuję Pani i Panu Aharonowi jako ambasadorom sztuki na tym portalu

       Odżywiać sztukę religią / ks.prof. Jerzy Szymonik /

      Od siebie dodam : Odżywiać religię sztuką.

    pozdrawiam we wrześniowy wieczór 5 IX 2011

    Antoni

     
    Odpowiedz
  4. kraina-deszczowcow

    Odżywiać sztukę religią

    Bywa ciężko z ta religią nie tylko w mojej poezji ale i w życiu. Szukam i rozpytuję, odchodzę ale patrzę zza rogu, komentuję raz cichutko i potulnie, innym razem glośno, bezpardonowo, agresywnie prawie.

    Same kłopoty z tą religią mam bo nie umiem po prostu uwierzyć na słowo, ślepo i bezkrytycznie. A chciałabym bo mam wrażenie, że wierząc tak mocno-mocno było by mi w życiu łatwiej. Straciłam ojca niecały miesiąc temu i wciąz pytam i krzyczę i miotam się. O ileż łatwiej jest wierzącemu prawdziwie!…

    Echh. Czy religia może żywić sie poezją? Może.

    Psalmy są tego dowodem.

    Każdy wewnętrzny dialog to rozmowa z czymś wysokim w nas. To akt strzelisty.

    Bardzo dziekuję Panu za tą rozmowę

    dziękuję za zamyślenie.

    Joanna

     
    Odpowiedz
  5. aaharon

    @Asia od wierszy

     Przeczytałem Twój wpis do Antoniego Joanno i znalazłem w nim wiadomość o śmierci Twojego Taty. Smutno mi sie zrobiło. Ale ufam – wierzę w to mocno że tam po śmierci wszyscy się kiedyś spotkamy. To tylko chwilka na tej ziemi jeszcze nas czeka a później już tylko wiecznej sztuki czarujące uniesienie …

    Pamietaj o sukience nieba.

    z wyrazami współczucia Twój przjaciel aharon*

    Pozdrawiam również z tego miejsca Antoniego …jest nam tu przy Tobie Aśka dobrze w tej Twojej pięknej poezji życia…

    hej…

     
    Odpowiedz
  6. elik

    Kochać ludzi, a “odżywiać” powstające dzieła religią.

    Kultura i sztuka, w tym poezja są wyrazem nie tylko ludzkiego talentu, czy geniuszu, lecz również afirmacją prawdy, dobra i doskonałości – piękna.

    Natomiast religia (religijność) w ludzkim działaniu jest źródłem najgłębszej motywacji i chwalebną, szlachetną, pożądaną inspiracją w procesie tworzenia dzieła.

    Dlatego można m.in. "odżywiać sztukę religią", a religię (religijność, pobożność) umiejętnie i stosownie wykorzystywać w kulturze, sztuce, czy poezji, aby Panu Bogu oddać należną cześć, a ludzi ubogacać, uszlachetniać, uwrażliwiać, czy satysfakcjonować, a nawet zachwycać kunsztem, doskonałością  i pięknem powstałego dzieła.

    Ps. Pani Asiu proszę przyjąć również moje wyrazy współczucia z powodu rozstania z Ojcem – osobą bliską i kochaną.

    Pozdrawiam wszystkich współtwórców "Tezeusza"  – Zbigniew

    Szczęść Boże!

     
    Odpowiedz
  7. kraina-deszczowcow

    Dziękuję ślicznie za słowa pocieszenia

    i słowa w ogóle o poezji. To ważne, żeby rozmawiać i dzielić się sobą i tym co się od Wysokiego dostało. Czy to jest doswiadczenie śmierci czy miłości.

    Joasia

     
    Odpowiedz
  8. 3adwersarz

    homo patiens

    Pani Joanno, życzę Pani żeby doświadczenie bolesnej tajemnicy śmierci Pani ojca przybliżyło Panią do Boga. Poezja pomaga nam w cierpieniu i zrozumieniu jego sensu.

    Rusztowanie

    Duch jest budowlą, ciało jako rusztowanie

    Musi być rozebrane, gdy budowla stanie

     

    Skarga

    ,, Uszło szczęście, i próżno za nim chodzę!

    Nie uszło, czeka na ciebie na krzyżowej drodze.

     

    Słowo i ciało

    Słowo stało się ciałem, ażeby na nowo

    Ciało twoje, człowieku powróciło w słowo.

    Adam Mickiewicz . Dzieła.Wiersze.Czytelnik.

     
    Odpowiedz

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code