Chyba nie da się zakwestionować takiej tezy, że chrześcijanie mają przemieniać świat, poprzez przemianę własnych serc a także przemianę struktur społecznych. Cóż bowiem zmieniała by na tym świecie przemiana serc, gdyby nie powodowała ona przemiany struktur społecznych. Przecież ludzie żyją w rzeczywistości determinowanej określonymi strukturami społecznymi. Niekiedy dramatycznie niesprawiedliwymi, będącymi przyczyną tragedii milionów ludzi. Tak jest na świecie również dzisiaj, w kwietniu 2014 roku. Ojciec Święty Jan Paweł II pisał: „ Droga prawdziwej i trwałej przemiany świata (…) biegnie zawsze poprzez ludzkie serca i ludzkie sumienia” (por. Dominum et vivificantem, n.59). To właśnie przemianie naszych serc a poprzez nią, także przemianie struktur społecznych w których żyjemy, ma służyć głoszona przez Kościół , także przez Jana Pawła II, nauka o cywilizacji miłości. Cywilizacja miłości jest niezwykłą i piękną ideą, o fundamentalnym znaczeniu dla współczesnego świata. Wymaga ona uznania za dobre tego , do czego wzywa szczere poszukiwanie prawdy i podążanie za głosem sumienia. Wyrasta z szacunku do osoby ludzkiej. Jest ideałem uniwersalnym, w realizację którego powinni się angażować wszyscy ludzie dobrej woli, bez względu na wyznanie oraz tradycje kulturowe, religijne i polityczne. Podstawową metodą jej budowania jest dialog prowadzony przez ludzi w imię prawdy, w oparciu o cztery fundamentalne zasady: I. Prymat etyki nad techniką, II. Prymat człowieka nad rzeczą , III. Prymat wartości duchowych nad materialnymi (prymat „być” nad „mieć”) , IV. Prymat miłosierdzia nad sprawiedliwością. To właśni na prawdzie osadzonej na tych zasadach, powinniśmy budować i kształtować życie społeczne. Nie tylko w skali międzynarodowej, ale również w skali naszego państwa, naszego miejsca zamieszkiwania, naszej rodziny. Tych czterech filarów przekształcania naszego świata powinniśmy uczyć się sami a także nauczać o nich nasze dzieci. Z realizacji tych zasad rozliczać tych którzy nami rządzą i którzy nasze dzieci nauczają. Efekt tego rozliczania powinien kształtować nasze decyzje społeczne i polityczne. Nie ma w tym żadnej przesady. Z dużą bowiem pewnością można przewidywać, że tylko skuteczne budowanie cywilizacji miłości będzie mogło zahamować coraz bardziej rozszerzającą się cywilizację śmierci. Jej symptomy są już nam, mieszkańcom tej planety, znane. Są powszechnie wokół nas obecne. Ogarniają nie tylko otaczającą nas przestrzeń społeczną ale także w coraz bardziej groźny sposób, naszą psychikę, sposób postrzegania i wartościowania innych ludzi, świata, życia. Nie wolno się temu złu, bezwolnie poddawać. Trzeba budować cywilizację miłości. Tak nauczał Jan Paweł II. Święty pielgrzym naszych czasów. Świadek cywilizacji miłości.