, , ,

Polska Tolerancja – szansa dla myślących – spróbuj swoich sił!

POL_TOL_debata_press.jpg

Do napisania tekstów wprowadzających do każdej z debat zapraszamy uznanych ekspertów w danej dziedzinie. Wkrótce podamy Wam nazwiska autorów i autorek, których obecnie zapraszamy.

Natomiast mamy też propozycję dla osób mniej znanych, młodszych czy debiutujących, które chciałyby zmierzyć się z tematami i znaleźć swój tekst wśród najlepszych i bardzo dobrych  w danej dziedzinie. 

Przedstawiam Wam listę i terminarz Debat Tezeusza z pytaniami, które przesyłamy jako kierunkowe sugestie dla zapraszanych przez nas autorów i autorek. Ambitnych i zdolnych, choć jeszcze mniej znanych, zapraszamy do zmierzenia się z tymi pytaniami i nadsyłania nam również swoich tekstów. Może Wasze teksty okażą się ciekawsze niż teksty ekspertów?

Podane tytuły debat mają charakter roboczy: odredakcyjne tytuły literackie powstaną po lekturze tekstów wprowadzających. Niektóre terminy czy nawet tematy debat mogą ulec zmianie.

 

Tematy, terminy i pytania do tekstów wprowadzających do debat

 

  1. Źródła i kondycja polskiej tolerancji – Debata wprowadzająca– 6 września
  2. Tolerancja w świecie polityki – 13 września
  3. Tolerancja społeczna: ubodzy i bogaci, słabiej wykształceni i wysoko wykształceni – 20 września
  4. Tolerancja religijna i światopoglądowa  – 27 września
  5. Tolerancja wobec osób uzależnionych od alkoholu, narkotyków, hazardu, itp. – 4 października
  6. Tolerancja między osobami odmiennej  płci: kobiety i mężczyźni – 11 października
  7. Tolerancja między wsią (prowincją) a miastem (metropolią) – 18 października
  8. Tolerancja wobec mniejszości narodowych i etnicznych – 25 października
  9. Tolerancja wobec osób o innej orientacji seksualnej – 8 listopada
  10. Tolerancja wobec osób niepełnosprawnych – 15 listopada
  11. Tolerancja wewnątrz Kościoła katolickiego – 22 listopada
  12. Tolerancja między zwolennikami i przeciwnikami aborcji – 29 listopada.
  13. Polska tolerancja – stacjonarna debata podsumowująca – Kraków 13 grudnia

 

Pytania do autorów i autorek piszących teksty wprowadzające do Debat: 

 

  1. Źródła i kondycja polskiej tolerancji – Debata wprowadzająca– 6 września

POL_TOL_debata_press01.jpg

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Jakie są źródła kulturowe i religijne tolerancji w Polsce?
  2. Jakie koncepcje i praktyki tolerancji dominują współcześnie?
  3. Czy koncepcje i praktyki tolerancji na w zachodniej Europie powinny być standardem dla polskiej tolerancji? Jakie są ich mocne i słabe strony?
  4. Polska chlubi się tradycją tolerancji. Dzisiaj jednak to słowo stało się przedmiotem sporów ideologicznych. Czy istnieje możliwość uzyskania w dyskursie publicznym zgody co do rozumienia tolerancji i jej znaczenia w życiu społecznym?
  1. Czy Polska jest społeczeństwem zasadniczo tolerancyjnym czy nietolerancyjnym? W jakim sensie
  2. Jakie są największe trudności i wyzwania dla polskiej tolerancji?
  3. Jakie są granice tolerancji? Pod jakimi warunkami pewne postawy i grupy społeczne mogą być ze słusznych moralnych czy/i prawnych racji nietolerowane?
  4. Czy polski katolicyzm, jako dominująca formacja religijno-kulturowa Polaków sprzyja lub nie sprzyja polskiej tolerancji i w jakim stopniu?
  5. Jakie działania warto i trzeba podjąć, by Polska stawała się społeczeństwem bardziej tolerancyjnym?

 

  1. Tolerancja w świecie polityki – 13 września

POL_TOL_debata_press02.jpg 

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy polityka w ogóle, a polska polityka w szczególności może być bardziej tolerancyjna?
  2. Czy kategoria tolerancji – tak jaką ją rozumie autor(ka) – jest ważną częścią uprawianej w Polsce polityki i normatywnym rysem jej standardów, czy przeciwnie wartością i praktyką marginalną w polityce, której używa się głównie w celach wizerunkowych?
  3. Jakie są kulturowe źródła dominującegoj w Polsce uprawiania polityki poprzez antagonizowanie tzw. tożsamości plemiennych zwolenników przeciwstawnych ugrupowań?
  4. Czy polityka, w której ważną częścią standardu byłaby tolerancja wobec ideowego i politycznego przeciwnika, jest w Polsce w ogóle możliwa? Czy miałaby zdolność mobilizowania elektoratów?
  5. Czy wysoki stopień konfliktu politycznego w Polsce ostatnich 5 lat, podtrzymywany i niejako zwielokrotniany przez media poszukujące newsowej dramaturgii ma wpływ na kondycję polskiej tolerancji? A jeśli tak, to jaki?
  6. Czy jest możliwa zmiana paradygmatu uprawiania polityki, zwłaszcza w Polsce, z brutalnej walki dążącej nieomal do eliminacji politycznej i symbolicznej przeciwnika, na paradygmat bardziej dialogiczny i tolerancyjny, w których odmienne ugrupowania szukają dobrych kompromisów dla dobra wspólnego Polski i Europy?

 

 

  1. Tolerancja społeczna: ubodzy i bogaci, słabiej wykształceni i wysoko wykształceni – 20 września

POL_TOL_debata_press03.jpg

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

 1. Czy wysokość zarobków i majątek oraz poziom wykształcenia generują w Polsce duże napięcia społeczne? Jeśli tak, jak one się przejawiają? Czy pojawiające się w tej dziedzinie problemy można analizować pod kątem tolerancji?

  1. Dla jakich grup społecznych branych pod kątem pozycji materialnej i poziomu wykształcenia tolerancja jest ważną wartością i dlaczego?
  1. Kto ma większy problem z tolerancją i dlaczego: biedni wobec zamożnych, czy zamożni wobec biednych? Wysoko wykształceni wobec nisko wykształconych, czy odwrotnie?
  2. Czy Polacy zamożni i wysoko wykształceni pogardzają mniej zasobnymi i słabiej wykształconymi rodakami, czy przeciwnie patrzą na nich z życzliwym współczuciem i chęcią pomocy, czy obojętnością, a może radością, że nie są w ich sytuacji?
  3. Jak Polacy odnoszą się do osób w skrajnym ubóstwie: bezdomnych, trwale bezrobotnych, osób żyjących z zapomóg, niskich rent, itp.?
  4. Dlaczego ludzie zamożni w Polsce wydają się być nielubiani i podejrzewani o nieuczciwość, po prostu nietolerowani, przez szerokie kręgi społeczne?
  5. Przed jakimi wyzwaniami, trudnościami i szansami staje polska tolerancja w kontekście konfliktów i napięć między grupami o istotnych różnicach w statucie materialnym i poziomie wykształcenia?


  1. Tolerancja religijna i światopoglądowa  – 27 września

POL_TOL_debata_press04_0.jpg

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy Polska jest krajem tolerancyjnym religijnie i światopoglądowo?
  2. Czy, a jeśli tak, to jakie są istotne różnice między katolicką, czy chrześcijańską koncepcją tolerancji a jej rozumieniem przez laicki humanizm?
  3. Jakie największe wyzwania i trudności stoją przed polską tolerancją w zakresie wolności religijnej i światopoglądowej?
  4. Czy Kościół katolicki, jako dominująca religijnie i kulturowo formacja światopoglądowa Polaków, jest promotorem tolerancji czy przeszkodą dla niej?
  5. Dlaczego tak często sami katolicy, którzy stanowią większość w Polsce czują się często nietolerowani, a  nawet dyskryminowani?
  6. Czy mniejszości religijne i światopoglądowe w Polsce: protestanci, Żydzi, muzułmanie, agnostycy, niewierzący, niepraktykujący katolicy, są rzeczywiście tolerowane?
  7. Czy tolerancja w Polsce jest istotną wartością i częścią składową wyznawanych religii i światopoglądów?
  8. Jakie są granice tolerancji religijnej i światopoglądowej? Jak tolerować tych, którzy -według nas -wyznają wartości i praktykują to, co uważamy za błędne, a nawet moralnie złe?
  9. Czy mają rację ci, którzy twierdzą, że każda religia, zwłaszcza monoteistyczna, która uważa, że dysponuje uprzywilejowanym dostępem do prawdy, jest istotowo nietolerancyjna?
  10. Czy polskie prawo, zwłaszcza Konstytucja RP, dobrze chroni wolności religijnej i światopoglądowej w Polsce?
  11. Jakie perspektywy rysują się przed polską tolerancją w zakresie różnic religijnych i światopoglądowych w perspektywie globalizacji, jednoczącej się Europy, bogacenia się społeczeństwa polskiego i wzrostu jego wykształcenia?

 

 

 

  1. Tolerancja wobec osób uzależnionych od alkoholu, narkotyków, hazardu, itp. – 4 października

 

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:              

 

  1. Jak Polacy tolerują osoby uzależnione od alkoholu, narkotyków, hazardu, itp.?
  2. Czy istnieje wyraźna różnica między tolerancją lub jej brakiem wobec osób uzależnionych, które nie przekraczają prawa, a tymi, które z powodu uzależnienia przekroczyły prawo?
  3. O jakich rodzajach tolerancji można mówić w kontekście postaw wobec osób uzależnionych? Czy jest to tolerancja pobłażliwa, czy z konieczności, czy z pogardy dla słabości, czy współczująca, bo większość społeczeństwa też ma kłopot z różnorakimi uzależnieniami, np. od tytoniu, leków, telewizji, Internetu, zakupów, itp.?
  4. Przed kilkunastu laty głośne były w Polsce spory wywołane lokalizacją ośrodków dla narkomanach i osób zarażonych wirusem HIV. Obecnie wydaje się spokojniej. Czy nastąpiła zmiana postaw społecznych? A może wtedy media wyolbrzymiały ten problem?
  5. Jak postrzegają siebie i jak się czują osoby uzależnione? Czy mają one kłopot z tolerowaniem przedstawicieli tzw. normalnej większości, która nie ma poważnych kłopotów z uzależnieniami?
  6. Czy coraz większe dyscyplinowanie palaczy, również w Polsce, jest wyrazem rosnącej dbałości Polaków o swoje zdrowie i samopoczucie, czy też jest to przejaw nietolerancji wobec osób, które w jakikolwiek sposób, mogą być uznane za szkodliwe dla innych?
  7. Dlaczego Polacy zdecydowanie łatwiej akceptują spożywanie alkoholu, niż tzw. miękkich narkotyków, jak marihuana, które – według opinii części ekspertów – są podobno są mniej szkodliwe niż alkohol?
  8. Co warto robić, aby przeciwdziałając uzależnieniom, jednocześnie tworzyć w Polsce klimat współczucia, pomocy i zrozumienia dla osób uzależnionych?

 

 

 

  1. Tolerancja między osobami o odmiennej płci kobiety i mężczyźni – 11 października

 

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy Polska jest krajem równych szans dla kobiet i mężczyzn?
  2. Z jakimi największymi wyzwaniami i trudnościami spotyka się wzajemna relacja kobiet i mężczyzn?
  3. Czy Polacy, zarówno mężczyźni i kobiety, tolerują kobiety biorące udział w życiu publicznym, zwłaszcza zajmując eksponowane stanowiska w polityce, biznesie, kulturze, życiu akademickim, itp.?
  4. Jakie obecnie paradygmaty kobiet w Polsce są dominujące: matka-Polka, zapracowana gospodyni domowa-matka-kobieta pracująca,  samorealizująca się singelka, czy jeszcze inne?
  5. Co kobiety najmniej akceptują w polskich mężczyznach i dlaczego? I odwrotnie: co mężczyźni najmniej akceptują w polskich kobietach i dlaczego?
  6. Jakie rozwiązania prawne, polityczne i zwyczajowe, jeszcze nie funkcjonujące w Polsce, sprzyjałyby lepiej równości kobiet i mężczyzn w życiu publicznym, zawodowym, rodzinnym i prywatnym?
  7. Jakie szczególne wartości, poza zwiększeniem równości płci, mogłyby wnieść kobiety, gdyby szerzej niż dotąd uczestniczyły w życiu publicznych, akademickim i biznesowym w Polsce?
  8. Czy rola i pozycja kobiet w polskich wspólnotach religijnych, zwłaszcza w Kościele katolickim, w pełni odpowiada ich aspiracjom i potrzebom? Jakie zmiany są tu możliwe i potrzebne?

 

  1. Tolerancja między mieszkańcami prowincji a metropolii – 18 października

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy „wieś” i „miasto” stanowią we współczesnej Polsce ważne socjologicznie i kulturowo kategorie różnicujące? Czy może istotniejsze są podziały na tzw. Polskę A, B i C? Czy można mówić o „Polsce prowincjonalnej” i „Polsce centralnej” (wielkich miejskich skupiskach takich jak Warszawa, Kraków, Wrocław, Trójmiasto, Katowice, itp.)
  2. Jakie są najważniejsze napięcia między „Polską prowincjonalną” a „Polską centralną”? Jaki jest poziom wzajemnej tolerancji między Polakami mieszkającymi na wsi i w małych miasteczkach a Polakami mieszkającymi w dużych aglomeracjach?
  3. Czy mieszkańcy metropolii przeprowadzający się na prowincję, by żyć bardziej spokojnie i ekologicznie, a zarabiający wciąż w metropoliach, integrują się z mieszkańcami wsi? Czy są tam akceptowani, tolerowani i czy wnoszą jakiś wkład w społeczności lokalne?
  4. Czy mieszkańcy wsi i szerzej prowincji, migrujący na stałe i lub tymczasowo do metropolii w celach zarobkowych lub/i edukacyjno-kulturalnych mają trudności z integracją z mieszkańcami metropolii, czy są przez nich akceptowani?
  5. Czy dzięki procesom modernizacji i integracji europejskiej przepaść między polską wsią (prowincją) a miastem (metropolią) maleje?
  6. Jakie wartości i postawy mieszkańców z prowincji warte są ocalenia i rozwijania, a jednocześnie czynią ich mieszkańców bardziej otwartymi na pozytywne wartości modernizacyjny wynikające z globalizacji, w tym tolerancji wobec narastającego pluralizmu nowoczesnych społeczeństw?
  7. Jakie są najbardziej efektywne wspólne płaszczyzny wymiany i dialogu między kulturami prowincji i metropolii, dzięki której mieszkańcy wsi i miast mogą lepiej siebie poznawać, akceptować i wzajemnie wzbogacać?
  8. Jaki konflikty i napięcia między wsią (prowincją) i miastem (metropolią) mają charakter strukturalny, najbardziej trwały czy są po prostu dyskryminujące i niesprawiedliwe dla mieszkańców wsi (prowincji)?

 

  1. Tolerancja wobec mniejszości narodowych i etnicznych – 25 października

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy Polacy są społeczeństwem tolerancyjnym wobec mniejszości narodowych i etnicznych mieszkających na stałe lub tymczasowo w Polsce?
  2. Czy antysemityzm w jakiejkolwiek formie jest istotnym problemem w Polsce? Jakie grupy społeczne mają największe antysemickie pokusy i z czego to wynika?
  3. Czy Polska daje prawne i faktyczne możliwości integracji osobom innej narodowości przybywającym do naszego kraju w celach zarobkowych, edukacyjnych czy po prostu jako uchodźcy polityczni czy ekonomiczni?
  4. Z jakimi największymi trudnościami i barierami spotykają się w Polsce przedstawiciele mniejszości narodowych i etnicznych?
  5. Czy Polacy chętnie wchodzą w związki małżeńskie i rodzinne z osobami o innej narodowości, rasie, kolorze skóry, przynależności państwowej?
  6. Czy w porównaniu ze społeczeństwami w innych krajach Europy Polacy są mniej lub bardziej tolerancyjni wobec swoich mniejszości narodowych i etnicznych?
  7. Jakie szczególne wartości wnoszą mniejszości narodowe i etniczne, mieszkający na stałe lub tymczasowo w naszym kraju do społeczeństwa polskiego?
  8. Na jakie największe trudności napotykają Polacy w swojej tolerancji i akceptacji przedstawiciele mniejszości etnicznych i narodowych?

 

  1. Tolerancja wobec osób o innej orientacji seksualnej – 8 listopada

 

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Dlaczego w Polsce jedynie mniejszość społeczeństwa toleruje osoby homoseksualne?
  2. Co jest dla Polaków najtrudniejsze w relacji do osób homoseksualnych: burzenie naturalnego paradygmatu związków heteroseksualnych, sam fakt istnienia i ujawniania się osób homoseksualnych, akty homoseksualne, dążenia do prawnego ujęcia związków homoseksualnych na równi z małżeństwem osób heteroseksualnych?
  3. Jakie rozumienia homoseksualizmu dominują w Polsce?
  4. Czy osoby homoseksualne są w Polsce dyskryminowane? A jeśli tak, w jakich formach przejawia się ta dyskryminacja?
  5. Czy pewna ofensywność środowisk homoseksualnych  w Polsce, nazywana przez niektórych promocją homoseksualizmu, a nawet uznaniem jego wyższości wobec zachowań heteroseksualnych ma wpływ na krytyczny stosunek większości polskiego społeczeństwa wobec homoseksualizmu?
  6. Jakie byłyby najbardziej sensowne i tworzące społeczny konsensus (choćby niedoskonały) działania związane z tolerancją wobec osób homoseksualnych?
  7. Czy na gruncie chrześcijańskim, a zwłaszcza katolickim, jest możliwość faktycznej, choćby warunkowej tolerancji wobec osób homoseksualnych? Jeśli tak, na jakich warunkach?
  8. Czego osoby i środowiska homoseksualne oczekują od heteroseksualnej większości w Polsce,  z której większość nie akceptuje zachowań homoseksualnych?

 

 

  1. Tolerancja wobec osób niepełnosprawnych – 15 listopada

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Z jakimi specyficznymi wyzwaniami i trudnościami spotykają się osoby niepełnosprawne w Polsce ze strony społeczeństwa i państwa? Jakie różnice, jeżeli chodzi o akceptację niepełnosprawnych, występują między Polską a innymi krajami Europy? Czy można zgodzić się z poglądem, że prawo mamy niezłe, ale mentalność pozostaje daleko w tyle?
  2. Jakie grupy osób niepełnosprawnych, ze względu na rodzaj niepełnosprawności, napotykają w Polsce na największe trudności, by móc w pełni i godnie żyć i pracować?
  3. Czy Polacy, jako całość społeczeństwa są zasadniczo (nie)tolerancyjni wobec osób niepełnosprawnych? Jakie pustawy są najczęstsze: strach, obojętności bez agresji, współczucie, partnerska współpraca i współistnienie, wspieranie itd.?
  4. Na jakich obszarach w Polsce jest najwięcej do zrobienia w zakresie tolerancji integrującej niepełnosprawnych z całym społeczeństwem: prawo, praca, edukacja, obyczaje, służba zdrowia, funkcjonowanie codzienne (komunikacja, budynki, załatwianie spraw w instytucjach, udział w wyborach, itp.), mentalność, wzorce kulturowe, itp.?
  5. Jakie grupy i instytucje w Polsce wykazują największą wrażliwość wobec osób niepełnosprawnych i podejmują efektywne działania przeciw prawnym i faktycznym ograniczeniom o charakterze dyskryminacyjnym czy po prostu niesprawiedliwym i nietolerancyjnym wobec osób niepełnosprawnych?
  6. Czego osoby niepełnosprawne najbardziej oczekują od innych: jakie formy wsparcia, współpracy, tolerancji, integracji, relacji, form językowych, itp. najbardziej  – uwzględniając różnorodność tych oczekiwań ze względu na rodzaj niepełnosprawności – odpowiadają ich osobowej godności, pełni człowieczeństwa i funkcjonowania w społeczeństwie polskim?
  7. Co same osoby niepełnosprawne, a przynajmniej niektóre grupy mogą zrobić dla tworzenia wokół siebie takiego klimatu, który sprzyjałby społecznej tolerancji?

 

  1. Tolerancja wewnątrz Kościoła katolickiego – 22 listopada

 

Pytania, na które szukamy odpowiedzi:

 

  1. Czy polscy katolicy reprezentujący różne nurty w Kościele są wobec siebie zasadniczo tolerancyjni? Jakie są pozytywne przejawy i przykłady tolerancji i dialogu we wspólnocie Kościoła katolickiego?
  2. Czy tolerancja wewnątrz Kościoła katolickiego – i jak rozumiana – jest istotną wartością dla różnych nurtów katolickiej wrażliwości? Jakie zasadnicze koncepcje tolerancji i jej praktyki są artykułowane i realizowane w obrębie wspólnoty katolickiej?
  3. Dlaczego dla niektórych nurtów w Kościele katolickim kategoria „tolerancji” wydaje się być podejrzana, a nawet traktowana jako swoista „zdrada” chrześcijańskich pryncypiów?
  4. Czy można mówić, że kobiety w Kościele katolickim w Polsce są dyskryminowane i ograniczane w swoich prawach jako członkinie wspólnoty kościelnej? Jeśli tak, jakie są źródła i rodzaje dyskryminacji kobiet w Kościele?
  5. Czy wewnątrzkościelne relacje między świeckimi a duchownymi mogą być postrzegane również w kontekście tolerancji (lub jej braku czy niedostatku), rozumianej jako wzajemne zrozumienie i poszanowanie, empatia, zgoda na komplementarność powołań, partnerska współpraca, itp.?
  6. Jakie są najbardziej dotkliwe lub/i najczęstsze przejawy dyskryminacji świeckich ze strony duchownych, i odwrotnie – dyskryminacji duchownych ze strony świeckich?
  7. Jakie sposoby wydaja się najbardziej efektywne w rozwijaniu postaw tolerancji, wzajemnego szacunku i dialogu we wspólnocie katolickiej? Co najbardziej w tym pomaga, a co najbardziej przeszkadza?
  8. Czy tolerancja nie staje się dla części katolików pewną formą zgody na sekularyzację swojego ewangelizacyjnego zaangażowania, ukłonem w stronę „świata”, ucieczką od fundamentów chrześcijańskiej wiary z jej nieuniknionym potencjałem napięć i konfliktów?
  9. Jakie są granice tolerancji wewnątrz wspólnoty katolickiej: nadużycia władzy, patologie seksualne, indyferentyzm religijny, odejście od ortodoksji, nadmierna krytyka Kościoła, szerzenie nietolerancji wobec innych, brak praktyk religijnych, itp.?

 

 

 

  1. Tolerancja między zwolennikami i przeciwnikami aborcji – 29 listopada.

 

Pytania, na które poszukujemy odpowiedzi:

 

  1. Czy jest w ogóle możliwa tolerancja między zwolennikami a przeciwnikami aborcji w Polsce? Czy ludzie, którzy uważają, że aborcja jest świadomym morderstwem są w stanie akceptować tych, którzy dokonują aborcji, promują jej dopuszczalność w prawie i działają na rzecz jej promocji w społeczeństwie? I odwrotnie, czy ludzie, którzy z różnych przyczyn i w różnym stopniu dopuszczają aborcję jako ważny wymiar wolności kobiety lub dramatyczną konieczność i nie uważają jej za morderstwo, ale za konieczny, choć przykry i moralnie niejednoznaczny zabieg medyczny, są w stanie tolerować tych, którzy uważają ich niejednokrotnie za winnych morderstwa, a przynajmniej popełnienia wielkiego zła i ograniczania wolności kobiet jako osób?
  2. Jakie formy sprzeciwu wobec aborcji wydają się najlepiej wyrażać z jednej strony niezgodę na aborcję jako zło moralne, a z drugiej strony potrafią ocalać (tolerować, akceptować, wspierać) drugiego człowieka, który z różnych powodów aborcji dokonał lub/i ją – w różnym stopniu i z różnych przyczyn – akceptuje?
  3. Czy szczególna koncentracja przeciwników i zwolenników aborcji na rozwiązaniach prawnych wydaje się być najlepszym kierunkiem działań? Akty aborcji (czy niedecydowania się na nią) mają wiele przyczyn: ekonomicznych, mentalnych, moralnych, prawnych, zdrowotnych, medycznych, rodzinnych, emancypacyjnych, religijnych, itd, Czy priorytety rozwiązania tego bolesnego problemu są w społecznej praktyce faktycznie uwzględniane?
  4. Jakie argumenty i postawy zwolenników aborcji napotykają największy sprzeciw jej przeciwników, i dlaczego? I odwrotnie: jakie argumenty i postawy przeciwników aborcji napotykają największy sprzeciw jej zwolenników?
  5. Sprawa aborcji dotyka fundamentalnych koncepcji antropologicznych i etycznych: zwłaszcza koncepcji człowieka, jego życia i statusu osoby ludzkiej, kwestii wolności człowieka, prawa do życia nienarodzonych, itp., które wydają się decydować o sensie lub bezsensie ludzkiego życia, jak również dalszym trwaniu i rozwoju ludzkości, a polskim kontekście, cywilizacji Zachodu.
  6. Dla wielu chrześcijan, a zwłaszcza katolików fundamentalna niezgoda na aborcję, rozumianą jako zabójstwo poczętego, choć jeszcze nienarodzonego człowieka, jest ważnym aktem chrześcijańskiej miłości bliźniego, a jednocześnie niektóre formy katolickiego sprzeciwu wobec aborcji i jej zwolenników wydają się nie czynić zadość miłości wobec nich. To napięcie wydaje się nieuniknione, ale czy można powiedzieć, że niekiedy i niektóre formy sprzeciwu wobec aborcji, nie są faktycznie aktami chrześcijańskiej miłości bliźniego, ale wykorzystują tę bolesną kwestię do innych celów i czynią to z innych motywów, sprzecznych z miłością? Jakie kryteria oceny wydają się tu najtrafniejsze?

 

  1. Polska tolerancja – stacjonarna debata podsumowująca – Kraków lub Warszawa – 13 grudnia

 

(Paneliści zostaną wybrani i zaproszeni spośród autorów i autorek, których teksty będą publikowane podczas debat internetowych.)

 

Spróbujcie swoich sił! Napiszcie o sprawach ważnych, które wymagają od nas większej tolerancji, a które być może powinny przestać być tolerowane? Zaproponujcie twórcze sposoby, choćby nieco zwariowane, w spojrzeniu na tolerancje. Może to przereklamowana "cnota"? Pomyślcie i napiszcie. Niech inni usłyszą Wasz głos! Prace możecie przesyłać na adres redakcja@tezeusz.pl.

Serdecznie zapraszamy!

Andrzej Miszk

koordynator projektu i moderator debat "Polska Tolerancja"

Zobacz koniecznie: Polska Tolerancja – Debaty Tezeusza: cele, tematy, autorzy

Projekt dofinansowany ze środków Programu Operacyjnego Fundusz Inicjatyw Obywatelskich

 

Komentarz

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code