Nasza wieczerza

 
Rozważanie na Wielką Środę, rok B1

Rekolekcje2015_black.jpg

„Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę”. 

W jednym wydarzeniu zbiegają się; radosne dla Żydów święto, pożegnanie, zapowiedź zdrady i śmierci. Do uczty zasiądą Jezus, zdrajca Judasz, Piotr (który trzy razy się zaprze Mistrza), niewierny Tomasz oraz inni uczniowie. Wszystkich ich łączą więzy wspólnych przeżyć, są jak rodzina.

Przy wielkanocnym świątecznym stole zasiądziemy z bliskimi, których kochamy, lubimy lub nie znosimy albo wręcz uważamy za zdradzających ważne dla rodziny ideały. Nad stołem wiszą zdrady, zadawnione urazy, kłótnie o trzydzieści srebrników.

Myślę, że Jezus, znając serca i zamiary bliskich mu ludzi, współczuł im, chociaż sam bał się przepowiedzianego losu ziemskiego skazańca. Inaczej nie mówiłby o Judaszu „Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził”.

W czasie Paschy Nauczyciel pożegnał się z uczniami, zostawił w ich pamięci bliskość, dobro i zrozumienie. Nie wiemy, które nasze Uroczyste Śniadanie Wielkanocne będzie tym ostatnim. Pamiętamy tych, którzy już odeszli, ich powiedzonka, zwyczaje, ale również i ból, który zadali.

Uczniowie – po śmierci i Zmartwychwstaniu Mistrza – rozeszli się po świecie. Każdy z nich niósł w sercu wspomnienie Ostatniej Wieczerzy i każde z tych wspomnień różniło się od pozostałych.

Wspólny jest obraz Jezusa i radość z pokonania śmierci przez Zbawiciela.

0104MKUDRON.jpg

Rekolekcje Wielkopostne 2014

Rozważania Rekolekcyjne

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code