Najpierw źdźbło, potem kłos, potem pełne ziarno w kłosie

Rozważanie na XI Niedziela Zwykła, rok B1
 

Z królestwem Bożym jest tak, jak kiedy ktoś rzuci siew do ziemi. Czy on śpi, czy czuwa, w nocy czy za dnia, ów siew kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Samoczynnie ziemia wydaje plon: najpierw źdźbło, potem kłos, potem pełne ziarno w kłosie.                                                                                                                                                                                                                                                    Mk 4,26-28

Niektórym wydawać by się mogło, że zadanie jest proste. Wystarczy zasiać ziarno, podlewać i pielęgnować, aby zebrać obfity plon i cieszyć się z obfitości. Jednak nie zawsze tak jest i nie wszystko od nas zależy.

Czytając słowa dzisiejszej Ewangelii, dowiadujemy się, że to On sprawia, iż „siew kiełkuje i rośnie” oraz że potrzebujemy też Jego opieki, aby owoce były piękne i zdrowe. Bez Niego nie ma nic. To On jest Twórcą i Jego jest Królestwo. Warto o tym pamiętać.

Od nas zależy jednak, co z Jego darem uczynimy. Także od wielu głoszących Dobra Nowinę w dużej mierze zależy, co stanie się z Jego owocami. Tak, z Jego, albowiem ci, którzy sieją i zbierają plon, wcale nie są właścicielami. To Dzieło Boże, a siewcy, Kościół, są tylko i aż jego opiekunami.

Czy zawsze o tym pamiętają?

Zdzblo_14_06.jpg

Rozważania Niedzielne

 

Komentarz

  1. arturah

    Uproszczenia

    W tym blogu jest takie oto zdanie :

    "Od nas zależy jednak, co z Jego darem uczynimy"

    Uważam że jest to baardzo duże uproszczenie. Otóż zastanawia mnie to czy człowiek jest prawdziwie wolny w chwili albo i poza chwilą, gdy człowiek staje przed Jego darem?

    Zakładając że człowiek ma wolną wolę w chwili , gdy  staje przed Jego darem można pójść na takie uproszczenie i powiedzieć że to od nas zależy co z Jego darem uczynimy. Jednak jeśli człowiek nie jest w pełni wolnym  w chwili  i poza chwilą wyboru , to nie można mówić że to od nas zależy co z Jego darem uczynimy.

    Bardzo często przyłapuję się na tym że tak naprawdę nie jestem wolny . Bo czyż można mówić o wolności gdy zdażają się nam chwile w których emocje biorą górę nad naszym zachowaniem? Bardzo często każdemu z nas zdarzają się takie chwile – czasy w których to nie my decydujemy o wyborze drogi. Jeśli bowiem umysł nasz pogrążony jest w stanie niewiedzy i podlega skalaniom ograniczonego wglądu w istotę rzeczy, to czy możemy mówić o wolnym wyborze daru Stwórcy? Coś tak naprawdę za nas wybiera. Tym czymś bardzo często jest zaślepienie duchowe polegające na braku wglądu w istotę chwili w której zyjemy. Wydaje nam się np że panujemy nad sobą , że nasze władze umysłowe itd są w jak najlepszym pożądku . Pracujemy , zakładamy rodzinę , chodzimy do kościoła i tylko głupieć mógłby zaprzeczyć że nie jesteśmy sobą . Wydaje nam się że mamy władzę i świadomie podejmujemy decyzje życiowe. Otóż nic bardziej mylnego:)

    Różnorodności jakie wciskają się w nas każdego dnia w nasz umysł , powodują tak  głęboki zamęt w głębi naszego istnienia , że zazwyczaj na powierzchni go wcale nie widać. Gdzieś ukryty w naszym wnętrzu czai się by wyskoczyć w najmniej niespodziewanym momencie budząc nasze zdziwienie. Bardzo często każdemu z nas objawia się to coś co wybiera niejako za  nas . Każdemu z nas pewnie dobrze jest znane to pytanie…dlaczego?

    Dlaczego właściwie nie posłuzyłem się tym darem który On – Bóg nam dał?

    Co kryje się w naszej podświadomości?

    Co tak naprawdę nami kieruje ?

    Gdzieś w każdym z nas jest taki loch w którym ukryty jest ten mroczyny stan naszego nie  istnienia , to zaciemnienie które obezwładnia nasze wybory  czyniąc z nas nieświadome marionetki . Stan obcości . Coś na co pracujemy każdego dnia wtłaczając w siebie dzień za dniem całe to bagno niewiedzy o tym kim tak naprawdę nie  jesteśmy.

    No bo kim tak naprawdę jestem?

    Życie przechodzi przez nas  a my bardzo często wcale tego życia nie potrafimy przeżyć właściwie i nie jestem pewny czy mogę siebie za to obwiniać ..

    Nie potrafię obwinić się za to że jestem taki niedoskonały , bo czy mogę obwiniać "Cię za to , że nigdy tak naprawdę Cię nie wychowałem?"

    "Czy mogę obwinić swoje dziecko za złe wybory , skoro nigdy nie dołożyłem starań by to moje dziecko należycie wychować?

    Każdy z nas ma do wychowania swoje dziecko – wewnętrzny stan – Tam – w pustym miejscu – poruszają się niczym nieskrępowane, ruchem produkując ciepło  wolności prawdziwej . Człowiek wolnym jest wtedy gdy staje się włądnym mocy umysłu swego.

    Mówię jak jest 🙂 coś jak MaX Kolonko

    PS. Bez podtekstu politycznego 🙂

    pozdrawiam

     art

    aharon*

     

    Czyż to nie przerażające odkrycie że strumień energii docierający na Ziemię nie jest, sam w sobie, ani pędem ku śmierci, ani dążeniem w górę. Jest natomiast siłą mogącą przybrać różnorodne postacie, przeistoczyć się zarówno w pragnienie Słońca, jak i horyzontu: przyczynić się tyleż do rozkwitu gatunku, a nawet Całości życia, co do ich upadku

     
    Odpowiedz

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code