Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa
raz na zawsze. A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa
wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów;
lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po
prawicy Bożej (Hbr 10,10-12)
Człowiek ma w sobie naturalne tendencje do ustawicznego szukania sposobu zaspokajania Bożej sprawiedliwości w różnoraki sposób. Adresaci Listu do Hebrajczyków – Żydzi – wciąż przywiązani byli do starotestamentowego systemu ofiarniczego. Obecnie nie składamy ofiar ze zwierząt, ale wciąż jest w nas pokusa szukania ludzkich sposobów przebaczenia grzechu – zgrzeszyłem, więc muszę coś zrobić, by Bóg odpuścił mi grzech.
Autor Listu do Hebrajczyków odpowiada: Nie. Ofiara już została złożona. Aby to zilustrować, wskazuje na kontrast między postawą kapłanów w Starym Przymierzu w ziemskim przybytku, a postawą Chrystusa (doskonałego arcykapłana) w niebiańskim przybytku.
Kapłani w ziemskim przybytku stali. Chrystus zaś siedzi (10:12). W wystroju ziemskiego przybytku nie było miejsc siedzących. Nawet dla arcykapłana. To było oczywiście znaczące. Oznaczało mianowicie, że rytuał składania ofiar nigdy się nie kończył. Akt ofiarowania musiał być ciągle powtarzany i dlatego zgodnie z ceremonią nie wolno było usiąść.
Gdy jednak Chrystus wszedł do Miejsca Najświętszego w niebie – czytamy, że zasiadł w nim po prawicy Ojca. Dlaczego zasiadł? Ponieważ przez swoją ofiarę uczynił na zawsze doskonałymi tych, za których poniósł śmierć. Jego dzieło ofiarowania zostało dokonane! Jezus zawołał na krzyżu: „Wykonało się!” (J 19:30). Ofiara – doskonała, skończona, wystarczająca dla zbawienia, odkupienia została złożona!
Nie tylko Jezus odetchnął po swoim dziele. My również możemy odetchnąć. Dlatego podczas nabożeństwa możemy usiąść przy Stole Pańskim. Nie stoimy wokół chleba i wina, co wskazuje na fakt, że doskonała ofiara została złożona. Możemy odetchnąć i radować się Bożymi darami przy Stole. W Starym Przymierzu nie tylko stano bez chwili wytchnienia, ale i nie używano podczas nabożeństwa wina. Chrystus przyniósł więc prawdziwe odkupienie i prawdziwy odpoczynek oraz radość – co jest wyrażone w tym, że zasiadamy przy winie wokół Stołu Pańskiego.
