Jakub wzorcem przemiany
Stary Testament został nam dany ku pouczeniu, ku nauce, w mądrości Bożej działającej w osobach starego przymierza odnajdujemy życie, które również i nam jest udzielane i życie, które staje się wzorcem duchowych perypetii. Bóg w swojej mądrości dał nam łaskę zbawienia, ale też pokazał nam jak mamy żyć w Nim. Abraham praojciec jest synonimem ojcostwa, Izaak Jezusa, on przeszedł drogę na tą samą górę Moria (trupich czaszek) co Chrystus, również z drewnem na ramionach i również on miał stać się ofiarą, w duchowy sposób stał się nią, ale Bóg przywrócił go do życia, zatrzymując Abrahama w ostatnim momencie. Izaaka podobnie jak Chrystus teraz, jest synem. Jezus w synostwie Ojca, Izaak w synostwie Abrahama. Dopiero Jakub, jest jakby obrazem nas, ludzi, którzy żyją w łasce, ale w czasach Ducha świętego, który nas przygotowuje do spotkania z Panem. Jesteśmy zbawieni, ci, którzy oddali swoje życie Jezusowi i teraz jest czas przygotowania, czas zmian. Czas nowej optyki, czas doświadczania Bożej obecności.
Jakub, zapewne jak część czytelników Tezeusza wie, to człowiek, który już od młodości był krętaczem, wraz z matką wyłudzili pierworództwo, gdyż wiemy, że jego brat Ezaw urodził się pierwszy, byli bliźniakami ale jakże różnymi. Z tego tez powodu musiał uciekać do swego wuja Labana, u którego przez 20 lat służył za swoje dwie żony i majątek. Nie był to łatwy czas dla niego, gdyż jego wuj i teść, nie był wcale taki cool dla niego. Wracał do ojcowizny, po tym czasie i bał się brata. Jednak spotkanie z Aniołem, który przetrącił mu bark spowodowało, że zrozumiał, że jego prawdziwa walka toczy się nie z Ezawem, ale z Bogiem o to, czyje będzie na wierzchu, Boga, czy jego.
Zrozumiał, że zależy od Boga, który go kocha. Ale chce aby on wypełniał Jego wolę. Po dotarcie do Kaananu, Jakub przezywa kolejne rozterki, ma 12 synów, w tym też tego ukochanego, Józefa, stroi go w szaty, pokazuje wszystkim, że go kocha, co sprawiło zazdrość u pozostałych. Józef , bo o nim mowa, przeżywa straszne rzeczy, zostaje sprzedany, potem pomówiony i trafia do więzienia, aż w końcu trafia na dwór faraona, i staje się najważniejszą osobą na świecie po faraonie. Przywołuje swojego ojca do Egiptu i wówczas widzimy scenę, gdzie faraon daje się pouczać przez starca Jakuba. Jakub poprzez doświadczenia stał się człowiekiem przemienionym, który dostał nowe imię Izrael. Józef jego syn, zarządzał ówczesnym światem, ale tak naprawdę to Jakub w Józefie to czynił.
My również, zależni od Boga, możemy doświadczać przemiany, która powoduje, że Bóg stawia nas jako światłość w najmroczniejszych miejscach. Życie Chrystusa, którego nam udzielił, staje się jasnością dla nas , ale również dla tych ,którzy nas otaczają. Jeśli poddajemy się kształtowaniu Bożemu, to wówczas z naszego życia Bóg odbiera sobie chwałę, jesteśmy Jego świadectwem. Świadectwo nasze to fakt, że wyrwał nas z ciemności ku swojej cudownej światłości i usynowił nas. Pewni zbawienia, możemy dokonywać Jego dzieł i na Nim możemy całkowicie polegać. Owe życie z Panem nie jest życiem typu lite, ale życiem w przemianie. Przemiany te dokonują się w naszym wewnętrznym i zewnętrznym świecie. Czasami są one radykalne.
Dlatego też, życzę wam kochani, wytrwałości w prowadzeni Ducha Swiętego, w przemianach i zmaganiach, On jest tym, najlepszym, którego mamy…
Wasz w Panu Kazik J.
